PDF Brochure - Amazon S3

GENEVA
MODEL M
De Geneva Model M is een strak vormgegeven, kubusvormig geluidssysteem. Het
kleinste model uit een reeks van drie, die al naar gelang hun grootte de typeaanduiding
M, L en XL hebben. De afmeting is 18,7 x 36,6 x 24 centimeter (HxBxD), en het geheel
weegt 7,3 kilo. De kast heeft afgeronde hoeken, en het testmodel is uitgevoerd in
hoogglans zwart. Het front is van geperforeerd metaal, en precies in het midden
bevindt een ronde uitstulping. Aan de achterkant zijn aansluitingen te vinden voor een
iPod (aansluitkabel wordt meegeleverd), een stereo mini-jack voor een tweede extern
apparaat, een hoofdtelefoonaansluiting, en een aansluiting voor de meegeleverde
draadantenne voor FM ontvangst. Ook is er op de achterzijde een brede basreflex sleuf
te vinden die voor de ondersteuning van de lage tonen dient.
Moderne muziekdoos voor fijnproevers
De afstandsbediening die bij de Geneva hoort is relatief groot, maar
erg licht van gewicht. Ondanks de geringe dikte ligt hij goed in de hand
en voelt redelijk stevig aan. De trend van tegenwoordig schijnt te zijn
dat afstandsbedieningen platter dan plat moeten zijn. Op zich is daar
niets mis mee, maar het betekent wel dat er geen ‘gewone’ batterijen
meer in zitten, maar zgn. knoopcellen. Die gaan over het algemeen
iets minder lang mee, en ze zijn niet op elke straathoek verkrijgbaar.
Maar dat is slechts een detail.
Als de Model M wordt ingeschakeld (met de afstandsbediening) licht
in de rechterbovenhoek een rood LED-display op achter het geperforeerde
front. De afleesbaarheid is prima, ook van een wat grotere afstand.
De functionaliteit van het display is relatief beperkt, en vergt
enige gewenning. Wat verder opvalt aan de Geneva is dat er geen enkel
bedieningsknopje op het apparaat zelf zit. Uit design-oogpunt is dit
een geniale zet, maar alles moet dus via de afstandsbediening worden
bediend. Daarom is het zaak om die niet uit het oog te verliezen.
De Model M is, in tegenstelling tot de modellen X en XL, niet voorzien
van een geïntegreerde iPod dock, en het bijbehorende iPod snoertje zat
bij het testexemplaar niet in de doos( importeur Audiac verzekerde
ons dat deze normaal gesproken bijgesloten is). Daarom is gekozen
om de luistertest met cd’s te doen, maar daarover later meer. Aan de
bovenzijde van de kast bevindt zich een met vilten stroken stofdicht
gemaakte gleuf waar het cd-mechanisme achter schuil gaat. Het cdplaatje
dient rechtop in het apparaat gestoken te worden, waarna het
slot-loading mechanisme de cd soepel naar binnen trekt. Het inlezen
van de tracks gaat redelijk snel, waarna de weergave meteen start. Het
display kent twee standen van helderheid. Tijdens gebruik brandt het
display op halve sterkte, als er een commando wordt gegeven brandt
het tijdelijk feller.
Het volume loopt van 0 tot 100, en verloopt in stappen van 1. Als de
knop langer ingedrukt wordt gehouden neemt de snelheid toe. De volumeregeling
is zo ingesteld dat de Geneva altijd binnen de grenzen van de
ingebouwde versterker opereert. Langdurig spelen op de hoogste volumestand
is mogelijk zonder dat de elektronica te zwaar wordt belast. De
klankkleur van de lage en hoge tonen is ook bij te regelen, en verloopt in
stappen van 5 (tot maximaal + of – 60), en is redelijk subtiel.
De ingebouwde 4x25 watt klasse ‘D’ versterker stuurt twee 4 inch
woofers en twee 1 inch tweeters aan. Twee van ieder? Jazeker, want de
Geneva maakt gebruik van moderne digitale techniek om een breed
stereobeeld te genereren.
LUISTEREN De Geneva laat bij de track van Ozark Henry met de
toonregeling op neutraal een beetje een redelijk diep laag horen. Wat
overigens nog verbetert als het apparaat op een steviger ondergrond
wordt geplaatst dan de tafel van het grote Zweedse woonwarenhuis
waarop hij nu staat. Het digitale ruimte-effect is goed hoorbaar, maar
klinkt toch anders dan echte stereo.
Ook dit wordt overigens beter op een andere ondergrond, let hier dus
op bij het plaatsen. Het hoog klinkt wat terughoudend, maar de tonale
balans is daardoor vol en warm. Met Talk Talk valt het laag iets minder
op, en het lage midden is wat rommelig. Wat spelen met de toonregeling
kan dit een heel eind verhelpen, maar een solide ondergrond is de beste
remedie. De hoogweergave is rustig en een beetje terughoudend, waardoor
het een beetje lastig is om de genoemde bekken-aanslag te volgen.
De kunstmatige ruimtelijkheid lijkt redelijk goed te werken. Hoewel
het in mijn oren nog steeds een beetje gemaakt klinkt zijn veel van
de lelijke fase-effecten die deze techniek eerder met zich meebracht
de laatste jaren opgelost. Er is wel een brede wolk van geluid die een
geloofwaardige illusie van stereo neerzet. Nogmaals: het is geen vervanging
voor echte stereo, maar het kan er prima mee door.
105