De Klimaatdijk in de Praktijk - Praktijkboek Ruimte voor Klimaat

Streefkerk
stroomschaduw). Hiermee wordt bedoeld dat het betreffende dijkvak niet
direct langs de stromende geul ligt. In Figuur 8.1 en 8.2 is goed te zien dat de
dijk ter hoogte van Streefkerk wat verder landwaarts ligt en er een relatieve
brede overstromingsvlakte is. Hierdoor wordt op deze locatie door de
buitendijkse verbreding geen opstuwing verwacht (en daarmee geen
significante waterstandsverhoging).
8.4.1 Veiligheid en technische aspecten
39
Binnen dit project is als uitgangspunt genomen dat het veiligheidsniveau in
ieder geval een factor 100 groter moet zijn dan bij een conventionele dijk.
Daarnaast wordt uitgegaan van een planperiode van 100 jaar (i.p.v. 50 jaar) en
wordt het hoge (i.p.v. midden) klimaatveranderingsscenario in beschouwing
genomen. In het geval van een brede klimaatdijk wordt verondersteld dat
golfoverslag geen wezenlijke bedreiging meer vormt voor het falen van de
kering. Bovendien wordt bij een brede klimaatdijk de robuustheidstoeslag
overbodig omdat onzekerheden in de methode al verdisconteerd zijn in de 100
maal lagere faalkans. Hier staat tegenover dat de kruin van de dijk wel twee
decimeringshoogtes hoger moet worden om de kans van overloop met 100
keer te verkleinen. Uitgaande van het hoge WB21 klimaatscenario met zichtjaar
2100 wordt de dijktafelhoogte dan +6.05 m NAP. Over de planperiode van 100
jaar wordt een zetting van de slappe ondergrond van 0,75 m verwacht (i.p.v.
0,5 m voor 50 jaar) waardoor de aanleghoogte van de kruin van de dijk op
+6,80 m NAP ligt (Annex 1). Om zo’n hogere kruin te ondersteunen dient het
dijklichaam uiteraard ook verbreed te worden.
Om de kans op afschuiven met 100 maal te verkleinen wordt de toelaatbare
kans op instabiliteit gedeeld door een factor 100. Omdat in het alternatief
ontwerp de huidige berm verandert in een steunberm, kan de breedte van de
steunberm worden beperkt vanwege de reeds aanwezige hoogte (van de
huidige dijk) en de grondeigenschappen (van de huidige dijk) die beter zijn dan
de grondeigenschappen van het achterland. De resulterende dimensies voor
een klimaatdijk (Figuur 8.5) zijn daardoor minder breed dan het conventionele
ontwerp met binnenberm en heeft toch een 100 maal lagere kans op een
binnenwaartse afschuiving.
Voor dit alternatieve ontwerp gelden veelal dezelfde technische
randvoorwaarden als voor het conventionele ontwerp. Ook hier dient de
bekleding voldoende erosiebestendig te zijn en dient er rekening gehouden te
worden met verzakking van eventueel kwetsbare objecten zoals leidingen en
funderingen. Omdat bij dit alternatief juist meer grond wordt opgebracht valt
bij dit alternatief meer zetting van de ondergrond te verwachten. Hierdoor is
het gevaar op verzakkingen van panden en scheuren van leidingen in principe
groter. Echter, het betreft een buitenwaartse versterking. Momenteel bevindt
zich buitenwaarts niet veel bebouwing en leidingenwerk. Wel dient nog
nauwkeurig te worden uitgezocht welke leidingen, panden, en dergelijke,
onder de invloedsfeer van de door de dijkversterking veroorzaakte zetting
vallen.