De Klimaatdijk in de Praktijk - Praktijkboek Ruimte voor Klimaat

De Klimaatdijk in de Praktijk
en de geometrie van de dijk. Voor dijkring 16 is een dijkringfactor van 15
berekend, wat overeenkomt met een dijkvakfrequentie van 1/30.000.
36
Bij het ontwerpen van dijken dient een planperiode van 50 jaar te worden
aangehouden en dient rekening te worden gehouden met klimatologische
veranderingen over deze periode volgens het WB21 midden scenario. De
maatgevende hoog waterstand (MHW) in het plangebied in Streefkerk die
hierbij hoort is +3,65 m NAP. Om tot de vereiste kruinhoogte te komen dient
hierbij een dijkringtoeslag, golfoverslaghoogte en robuustheidstoeslag
opgeteld te worden. De dijkringtoeslag is bij Streefkerk 0,6 m, wat
overeenkomt met anderhalf keer een decimeringshoogte van 0,4 m. De
golfoverslaghoogte is, uitgaande van een toelaatbaar overslagdebiet over de
dijk van 1 l/s per strekkende meter en het WB21 midden scenario, 0,8 m. De
robuustheidstoeslag is gesteld op 0,3 m. De kruin van de dijk dient daarmee op
+5,35 m NAP te komen (dit is de dijktafelhoogte). Aangezien de dijk 50 jaar
mee moet gaan dient er ook rekening te worden gehouden met het dalen van
de grond waar de dijk op ligt. Hiervoor wordt een standaardwaarde van 0,5 m
genomen waardoor de top van de dijk op tenminste +5.85 m NAP dient te
komen om ook over 50 jaar nog hoog genoeg te zijn (Annex 1). De dijk ligt al op
deze hoogte (Figuur 8.4) en zal dus niet hoeven te worden opgehoogd. De
breedte van de kruin dient minimaal 3,0 m te zijn.
De dijk is afgekeurd vanwege macro-stabiliteit (afschuiving) en er is derhalve
niet verder gekeken naar het faalmechanisme piping. Ook gezien de aard van
de ondergrond (veen en klei) zal de breedte van het dijklichaam groter zijn dan
de kwelweglengte en daardoor zal piping geen probleem zijn. Om een
afschuiving tegen te gaan dient er een berm te zijn die voldoende breed en
hoog is. Deze binnenberm zal tot zo’n 40 m landinwaarts moeten komen vanaf
de binnenkant van de dijk (voor berekening breedte zie Annex 1).
Naast het hebben van de juiste dimensies dient het dijklichaam ook voldoende
bestand te zijn tegen erosie. Het buitentalud (helling aan de rivierkant) dient
daarom voorzien te worden van een erosiebestendige bekleding. De plekken
die het het zwaarste te verduren krijgen, kunnen worden versterkt met
zetsteen en stortsteen. Voor de andere plekken is het van belang dat ze zijn
voorzien van een goede kleilaag met grasmat. De kwaliteit van de grasmat
dient door de beheerder op peil te worden gehouden.
Wanneer er extra grond wordt opgebracht om het dijklichaam te versterken zal
dit, vanwege de slappe ondergrond, leiden tot het inklinken van de grond. Dit
heeft niet alleen effect in het gebied waar de grond wordt opgebracht, maar
kan ook tot verzakkingen leiden in de aangrenzende gebieden. Het effect van
inklinken op aanwezige kabels, leidingen, funderingen, wegen, en dergelijke,
dient goed bekeken en opgelost te worden.