De Klimaatdijk in de Praktijk - Praktijkboek Ruimte voor Klimaat

De Klimaatdijk in de Praktijk
7.4 Mogelijke veranderingen in regelgeving
28
De Deltacommissie 2008 geeft in haar eerste aanbeveling aan dat het
veiligheidsniveau van alle dijkringen met een factor 10 omhoog moet. Naar
aanleiding van het rapport van de Deltacommissie 2008 is het Nationaal
Waterplan opgesteld waarin ook wordt aangegeven dat we in Nederland van
een veiligheids-benadering op basis van overschrijdingskansen van
waterstanden naar een risico-benadering willen overgaan. Naar aanleiding van
deze omslag is men op basis van het risico (gedefinieerd als kans x gevolg )
bezig om nieuwe normen voor de verschillende dijkringen te bepalen. Dit
gebeurt in het licht van VNK (Veiligheid Nederland in Kaart). Als eerste stap
naar een nieuwe normering wil men overgaan naar overstromingskansen en in
een later stadium naar overstromingsrisico’s. Indien de normen aan deze
nieuwe benadering worden aangepast kan dit afhankelijk van het belangrijkste
faalmechanisme, aan de belastingkant (waterstand) en/of de sterktekant
worden meegenomen. Met betrekking tot overloop, golfoverslag en piping kan
de MHW worden aangepast met behulp van de zogenaamde
decimeringshoogte. Dit is de verandering in waterstand die overeenkomt met
een verandering van de overschrijdingsfrequentie van een factor 10. Ter
verduidelijking: een verandering in waterstand van twee keer de
decimeringshoogte komt dus overeen met een verandering in
overschrijdingsfrequentie van een factor 100. Met betrekking tot macroinstabiliteit
dient de kans op instabiliteit te worden aangepast. Deze wordt
vertaald naar een schadefactor en aan de hand van de empirisch bepaalde
curve kan dan een nieuwe bijbehorende bermbreedte worden berekend.
Naast mogelijke toekomstige veranderingen in de normen voor waterkeringen
zijn er ook ontwikkelingen gaande die betrekking hebben op het beheren van
water in Nederland. Ook deze ontwikkelingen kunnen de randvoorwaarden
voor dijkontwerpen beїnvloeden. Zo wordt bijvoorbeeld gekeken naar hoe we
de Rijnmond in willen richten. Er wordt daarbij gekeken naar open, gesloten en
afsluitbare varianten. Dit onderzoek is in volle gang. De uiteindelijke keuze voor
een bepaalde variant zal niet alleen de toegankelijkheid van de Rotterdamse
haven beïnvloeden, maar ook de eisen die gesteld worden aan de
waterkeringen in de Rijnmond. Verder wordt gekeken naar mogelijkheden om
de waterverdeling zo te veranderen dat bepaalde, meer kwetsbare,
riviertakken ontzien kunnen worden. Dit zou kunnen worden bewerkstelligd
door de waterverdeling bij de Pannerdense Kop (waar de Rijn zich splitst in de
Waal en de Nederrijn, vlak na het punt waar de Rijn Nederland binnenkomt)
flexibel te maken. Hierdoor zou er bij hoogwater minder water via de Nederrijn
en IJssel geleid kunnen worden, en bijgevolg meer via de Waal. Vanuit
verschillende hoeken worden er echter vraagtekens gezet bij de haalbaarheid
van een dergelijke oplossing.
Randvoorwaarden voor het ontwerpen van dijken kunnen ook veranderen
wanneer rekenmethodes worden aangepast vanwege voortschrijdende
inzichten. Momenteel wordt bijvoorbeeld veel onderzoek gedaan naar de wijze
waarop de bermbreedte die nodig is om de dijk stabiel te houden m.b.t. piping
(de zogenaamde pipinglengte) wordt bepaald. Voorlopige resultaten laten zien