van De Panne tot Knokke - Grinta!

eropuit |
Roadbook de Kust
Gerecht
Rijsthoningsoufflé
Dit recept kan je maken als ontbijt,
als tussendoortje of als dessert.
De Kustfietsroute:
van De Panne
tot Knokke
Ingrediënten (voor 4 personen)
• 50 gram ongekookte rijst
(dessertrijst, ronde korrel)
• 750 ml magere of sojamelk
• 3 eetlepels Melihoning
• 1 zakje vanillesuiker of
vanille-essence
• 2 eiwitten
Materiaal
• Anti-kleefpan of kookpot
• Ovenschaal van 1 liter
• Oven
Bereidingswijze
Breng de melk met de rijst en
honing aan de kook. Laat op een
zacht vuurtje en met het deksel
op de pan 60 tot 75 minuten
zachtjes sudderen. Roer af en toe
zodat het mengsel niet aanbrandt.
Aan het einde van de kooktijd zou
alle vocht ongeveer opgenomen
moeten zijn. Neem de pan van
het vuur. Meng er de vanillesuiker
door. Verwarm de oven ondertussen
voor op 220 graden.
Klop het eiwit stijf en spatel dit
luchtig door de rijstpap. Gebruik
hiervoor een metalen lepel of
spatel (pannenlikker). Zet deze
pudding nadien voor 15 à 20 minuten
in de oven, tot je een goudbruine
soufflé ziet. Smakelijk!
Variatie
Je kan de rijstpap uiteraard
ook zo eten, zonder hem
nadien in de oven
te plaatsen!
i.s.m Meli
www.meli.be
< Stripbeelden in Middelkerke.
In dit zomernummer nemen we
je mee langs de Vlaamse kust.
Een beetje geoefend fietser legt
op één dag het hele traject van
de Kustfietsroute van De Panne
tot Knokke af. Maar dan heb je
niet veel tijd om onderweg af te
stappen en te genieten van het
vele fraais dat je ontmoet. Daarom
hebben we het traject opgedeeld
in drie etappes.
› SAMENSTELLING Gunter Hauspie
Etappe 1: De Panne –
Oostende (39 km)
“Je fietst in de
verkeerde richting”
“Je weet dat je in de verkeerde richting
gaat rijden?” De verhuurder in De
Panne heeft om negen uur ’s ochtends
mijn vooraf gereserveerde huurfiets al
netjes klaargezet op de zeedijk. Terwijl
hij mij de vraag stelt, kijkt hij naar de
vlaggen op de dijk die door de wind
strak in het gelid gewaaid worden. “Je
gaat tot Knokke? Dat wordt een dagje
wind-op-kop-fietsen!”
Door de duinen
Al na twee kilometer besef ik dat dit
geen snipperdagje aan zee wordt.
Hoewel de zon meer dan behoorlijk
zijn streng trekt, snijdt de noordooster
meedogenloos door mijn fietstrui. En
dan fiets ik tijdens dit eerste deel nog
niet onbeschut op de zeedijk. Door
villawijken en langs het Paul Delvauxmuseum
in Sint-Idesbald bereik ik
Koksijde. Daar passeer je de ruïnes
van de Abdij Ter Duinen. Het waren
monniken van deze abdij die als eerste
door inpoldering en dijkenbouw de
kustlijn min of meer vastlegde. Voordien
was ze eigenlijk een gatenkaas
waar zeewater regelmatig door de
duinengordel brak en in het achterland
geulen en kreken uitschuurde. Die duinen
zijn vandaag voor een groot deel
volgebouwd. Maar een mooi restant
volgt na een klim naar De Blekker, met
zijn 33 meter de hoogste duin aan
onze kust. Daar duikt de Kustfietsroute
het natuurgebied Doornpanne,
met aansluitend de Schipgatduinen,
in. In deze binnenduinen groeit nog
de oorspronkelijke vegetatie. Een erg
mooie strook die bijna tot de dorpskern
van Oostduinkerke duurt. Daar
stuurt de route me langs de rand van
de Plaatsduinen.
Pedaalslag om de IJzer
< Marktplein in Nieuwpoort.
Pas in Nieuwpoort zie ik voor het eerst
water. Een prachtige wandel- en fietspromenade
verbindt Nieuwpoort-Stad
met Nieuwpoort-Bad langs de laatste
loodjes van de IJzer. Zeilboten varen
af en aan naar de jachthaven. Aan de
overzijde staat een fotogenieke vuurtoren.
Jammer dat het veer over de IJzer
hier enkel voetgangers en geen fietsers
meeneemt. Zo zou je immers meteen
naar het natuurgebied de IJzermonding
aan de andere oeverzijde door
kunnen steken. Nu kan dat enkel met
een kilometerlange omweg via het
sluizencomplex meer landinwaarts.
Daar pas ik voor.
Nieuwpoort is de eerste stad onderweg.
Nu ja, niet veel groter dan een
flink dorp, maar dat maakt het net zo
charmant. De kade bij de vismijn is
nieuw aangelegd en heeft de stad, en
de vele visrestaurants aan de overzijde
van de kaai, een nieuw elan gegeven.
Sinds de herinrichting pronkt Nieuwpoort
ook met de mooiste tramhalte
van de kust. Dat smaakt naar meer.
Ik verlaat even de Kustfietsroute en
fiets naar het marktplein. Daar word ik
verwelkomd door de beiaard die net
een deuntje inzet. Op het gezellige historische
marktplein staan meer fietsen
dan auto’s geparkeerd. De zonnige terrassen
hebben daar ongetwijfeld veel
schuld aan.
Harken op de dijk
Terug op het zadel duikt meteen het
monument voor Koning Albert I op.
Het staat bij het beroemde sluizencomplex
dat tijdens de Eerste Wereldoorlog
een cruciale rol speelde.
Door de sluizen open te zetten werd
de hele IJzervlakte onder water gezet
en de opmars van de Duitsers bij de
IJzer gestopt. Een handvol
bruggen leidt me over
de sluizen voor het eerst
de polders in. Niet voor
lang, want in Westende
zoekt de route eindelijk
de zeedijk op. Twaalf
kilometer lang wordt het
nu opboksen tegen de
wind. Het casino op het
strand in Middelkerke
nadert maar heel traag.
Onderweg heb ik dus
tijd genoeg om de standbeelden
van bekende stripfiguren op de dijk te
herkennen – Middelkerke profileert zich
als stripgemeente. De hoed van Lambik
waait net niet van zijn kale knikker.
De dolle wind speelt onder de rokjes
van Annemieke & Rozemieke. Of beeld
ik het me dat maar in? Er zijn er al
meer gek geworden door te lang in de
wind te lopen. Op weg naar Oostende
ben ik helemaal overgeleverd aan de
ontketende elementen. Het fietspad
ligt op een dijkpad dat steil naar het
brede strand afdaalt. Daarnaast rijden
de tram en de auto’s. Voorbij de weg
liggen hoge duinen met bunkers uit
de Tweede Wereldoorlog. Het opgewaaide
zand bedekt het fietspad
soms volledig. In die mulle zandbak is
stuurmanskunst vereist. Opgewaaide
zandkorrels kruipen overal waar ze niet
thuishoren: in mijn oren, onder mijn
nagels, zelfs tussen mijn tanden. De
zee geeft en neemt, maar hier neemt
ze vooral. In Oostende geeft ze. Bij
de Vistrap wordt de verse vis recht
van de vissersboten verkocht. De
eerste etappe zit er op. Een hele trein
dagjestoeristen uit het binnenland zit
< Casino in Oostende.
beschut tegen de wind tegen de hoge
muur van het casino te zonnen. Het
is vanaf deze plek dat James Ensor
zijn beroemde schilderij de Baden van
Oostende schilderde. De kunstenaar
werd 150 jaar geleden in Oostende geboren.
Nog tot eind augustus kun je in
het Mu.ZEE een boeiende tentoonstelling
over Ensor bezoeken. >
>
68 | Grinta!
Grinta! | 69

eropuit |
Roadbook de Kust
Etappe 2: Oostende –
Blankenberge (24 km)
“19%: fietsers
afstappen”
Het verlaten van Oostende gebeurt
zoals wel vaker in een grotere stad:
door rommelige buitenwijken. Maar
dan sta ik plots oog in oog met zee en
duin op de Spinoladijk. Op die dijk is
het opnieuw twee
kilometer heerlijk
fietsen, tot het pad
ten einde loopt
bij de eenzame
Twins Club in
Bredene. Daar
volgt de steilste
klim van de kust:
19% beweert een
bord. Met daaronder het gebod aan
fietsers dat ze moeten afstappen. Kort
maar heel krachtig sleur ik me toch op
de pedalen de duinkruin over en fiets
verder door Bredene.
< Zeedijk in Oostende.
Uit de wind in het bos
Bredene is de minst verstedelijkte
kustgemeente. Ik merk het. Voorbij
de laatste huizen van het dorp prijzen
bordjes met Te Koop niet meer villa’s
en appartementen aan, maar ‘extra
aardappelen’. De boer, hij ploegde
voort in Bredene. De Kustfietsroute
maakt dit ommetje om zo door het
natuurgebied d’Heye te kunnen fietsen.
Het is een zeer oud en zeldzaam
binnenduingebied, dat soms wat doet
denken aan de schrale heidegronden
in de Kempen. Alleszins een verademing,
want dichter bij zee kan het
langs de route soms druk aanvoelen.
Op weg naar De Haan streelt het traject
langs een beboste binnenduingebied.
Die bomen werden op de duinen
aangeplant, zodat het stuifzand niet
voortdurend in de polders kon waaien.
De boeren hadden dat graag, want
hun kleigrond bleef zo vruchtbaar. En
de fietsers hebben het graag, want de
hoge duinen en de bomen bufferen de
zeewind prima. Ik merk enkel nog een
zacht briesje, maar vandaag voelt dat
aan als windstilte.
Belle Epoque in De Haan
Bij De Haan rinkelen opnieuw trams.
Het oude tramhuisje is één van de
meest gefotografeerde onderwerpen
van onze kust. Helemaal
opgetrokken in de Belle Epoquestijl,
die ook elders in De Haan
de bouwtrant uitmaakt. Ook
tussen De Haan en Westende
fietsen we langs duinbossen.
Jammer dat de route niet
door het golvende bos gaat.
Er is weliswaar een pad maar
fietsers zijn niet toegelaten. Nu
moeten ze langs het bos rijden over
een drukke weg die warempel geen
fietspad heeft! Ook de oversteekplaatsen
van de Kustfietsroute in Westende
zijn niet op maat van fietsers bedacht.
Dit kan echt beter.
Gelukkig wacht er op het laatste eind
van deze etappe vóór Blankenberge
en achter een hoge duinenrij een mooi
strand. Fiets aan de kant (opletten bij
het oversteken voor auto’s en tram!)
en even relaxen in het warme zand. De
pier van Blankenberge ligt daar al op
gezichtsafstand.
>
< De kusttram tussen Middelkerke en Mariakerke.
< Belle époque in De Haan.
Knooppunten
39 km
De Panne-Oostende
De Panne D 65 D 66 D 82 D 67 D 8 D 9 D 12 D
81 D 80 D 52 D 1 (Station Oostende)
63 km
De Panne-Blankenberge
De Panne D 65 D 66 D 82 D 67 D 8 D 9 D 12 D 81
D 80 D 52 D 1 D 3 D 5 D 6 D 9 D 31 D 32 (Station
Blankenberge)
65
66
82
67
81
12
80
52 1
3
5
8 9 33 36 37
42
6
9
31 32
91 km
De Panne-Knokke
De Panne D 65 D 66 D 82 D 67 D 8 D 9 D 12 D 81
D 80 D 52 D 1 D 3 D 5 D 6 D 9 D 31 D 32 D 33 D
36 D 37 D via zeedijk tot Zwingeul D via Zwinbosjes naar
ingang Het Zwin D 45 D 42 D station Knokke.
70 | Grinta!
Grinta! | 71

eropuit |
zijn de meest aangename van de dag.
Het zijn de eerste en de laatste waarbij
ik de wind in mijn rug voel blazen.
Geen trap komt er nog aan te pas. Ik
verpulver mijn snelheidsrecord van de
dag. De fietsverhuurder had gelijk: fiets
de Kustfietsroute altijd in de richting van
de wind! n
< Zicht op Cadzand en de Zwingeul.
Etappe 3: Blankenberge –
Knokke (28 km)
“Eindelijk rugwind!”
In deze laatste etappe toont de kust
haar meest diverse facetten. Van het
volkse Blankenberge over het bedrijvige
Zeebrugge naar het mondaine
Knokke en de prachtige natuur bij Het
Zwin. Voilà, dat allemaal in 28 kilometer
gebald. Ik ben de indrukwekkende
haveninstallaties van Zeebrugge al
dicht genaderd, wanneer links langs de
Koninklijke Baan een trap me naar het
uitzichtpunt over De Fonteintjes voert.
Vlakbij het strand zie ik er enkele duinpannen
met waterplassen. Dit kleine
natuurgebied is als biotoop uniek aan
onze kust. De planten en dieren die er
zich thuis voelen bijgevolg ook.
Tot in het Zwin
Het is maar twee keer trappen tot de
brug waar grote zeeschepen naar de
Zeebrugse achterhaven voorbij varen.
Hier verdienen de kustbewoners hun
boterham niet met pannenkoeken
bakken of het verhuren van trapwagentjes.
Bananen uitladen of containers
overslaan, daar vult een mens in
Zeebrugge zijn werkdag mee. Vanaf
INFO
Heist fiets ik weer fluks in de wind op
de zeedijk. Met de kilometers begint
de afmatting stilaan vaste vorm aan
te nemen in mijn hoofd en benen.
Toch wil ik nog iets verder fietsen dan
het station van Knokke, het eindpunt
van de Kustfietsroute en de kusttram.
Voorbij de laatste appartementen van
Het Zoute voert de zeedijk immers
tot het punt waar de Zwingeul diep
in het land doordringt. Het is nog een
prachtig eind tussen zee en duin. Bij
de Zwingeul stopt de dijk. Hier heb je
waarschijnlijk het mooiste panorama
van onze kust. Je ziet veel geveerde
vrienden in de Zwinplassen. Aan
de overzijde van de geul liggen de
duinpartijen van Cadzand en ook Vlissingen
is met het blote oog makkelijk
waarneembaar. Grote zeeschepen stomen
ondertussen de Westerschelde
op, richting Antwerpen.
Slalom tussen ooievaars
Op dat punt kun je over een nieuw aangelegd
fietspad door het natuurgebied
De Zwinbosjes naar de ingang van Het
Zwin rijden. Daar moet ik slalommen
tussen ooievaars. Iets verder sluit je
terug aan op het fietsroutenetwerk. Volg
je dat in de richting van knooppunt 45
dan fiets je zo terug naar het station van
Knokke. Deze laatste zeven kilometer
We tekenden deze fietstocht uit op het Fietsnetwerk De Kust. Hierop staan alle
fietsknooppunten langs de kust en het achterland vermeld. De Kustfietsroute
(86 km) werd uitgetekend op het fietsnetwerk. Ze is in beide richtingen bewegwijzerd
en maakt zelfs deel uit van de 6.000 kilometer lange Noordzeefietsroute (van Noorwegen
tot Spanje). De kaart van Fietsnetwerk De Kust is te koop voor 6 euro
bij de plaatselijke toeristische diensten of via www.westtoer.be.
Westtoer, Koning Albert I-laan 120, 8200 Brugge, T 050 30 55 00, www.westtoer.be.
Trap&Tram
Praktisch
We fietsten de Kustfietsroute met
de nieuwe Trap&Tram-formule.
Dat nieuwe fietsproduct aan
de kust breidt de actieradius
van fietsers er gevoelig uit. In
plaats van terug te keren naar de
badplaats van je vertrek, kun je
voortaan in elke kustgemeente
een fiets huren en die in een andere
gemeente achterlaten. Met
de kusttram spoor je vervolgens
terug naar de plaats van vertrek.
Het voordeel is dat je zo met
hetzelfde aantal kilometers op de
teller een veel groter deel van de
kust kunt ontdekken.
Het ophalen en inleveren van een
Trap&Tram-huurfiets kan in elf
geselecteerde fietsverhuurpunten
langs de kust. De meeste bevinden
zich in de buurt van een
tramhalte. Voor de huur van een
fiets betaal je 17 euro, inclusief
tramticket. Vooraf reserveren
van een Trap&Tram-fiets wordt
aangeraden en kan via
www.trapentram.be of rechtstreeks
bij de verhuurpunten.
Ook deze vind je op de website.
In juni, juli en augustus zijn de
fietsen elke dag beschikbaar. In
april, mei en september enkel
tijdens de weekends. Alle info via
www.trapentram.be.
72 | Grinta!