CODE Maastricht december 2013

ENZO
Raad de plaats
Is het een kerk? Is het een klok? Is het een geheime doorgang naar de
onderwereld? Kun jij ons zeggen wat dit is? Raad de plaats en maak kans op
kaartjes voor de voorstelling van Baantjer bij Theater aan het Vrijthof. Wees snel
want op=op! Hier alvast een tipje van de sluier: vroeger was dit een rechtbank!
Scan direct de code of mail naar
info@codemaastricht.nl
DE INSPIRATIELOOSHEID
VAN HET LEVEN
tekst: Sem Hartog
De Code contacteert me en vraagt of ik een column wil schrijven voor de aankomende uitgave. Ik
besluit er in mee te gaan en geef mijn toezegging. Nu zit ik hier voor mijn laptopje zonder enige
inspiratie over een leuke of misschien wel pikante column.
Ik denk dat het te wijten is aan al die
gebeurtenissen die mijn koppie zo vol maken,
ouders gescheiden, mijn twee opa’s kort na
elkaar overleden en een school die het woord
meewerken amper kan spellen. Je sleept
het onbewust toch continu met je mee in je
rugzakje. Het is echter ook een positieve noot
die mijn koppie bespeelt in de zin van mijn
vriendin.
Het mooie is dat de inspiratieloosheid in
werkelijkheid over de hele wereld heerst.
Wat mijn krantjes de laatste weken heeft
beziggehouden is dat de VN blijkbaar de
hongersnood heeft opgelost en de Russen
het woord fatsoen nog altijd niet in een
woordenboek hebben staan.
Een zwarte piet die moet verdwijnen omdat
een Amerikaanse het zegt, je zou er toch
bijna van in de lach schieten. Dan moeten die
hypocrieten maar stoppen met de Kerstman,
dierenbeul dat hij is. Dan hebben we natuurlijk
nog de Rus die zijn kinderen slaat, maar niet
opgepakt mag worden. Poetin wil koppen zien
rollen en als dat niet bij onze agenten is, dan
wordt het weer ouderwets à la Stalin opgelost.
Het was natuurlijk wel heel toevallig dat net ook
onze tweede diplomaat werd aangepakt, want
die “vuile rat” had zowaar de Nederlandse
nationaliteit.
De beveiliging viel toevallig op het moment
van invallen uit, waardoor niemand gepakt
kon worden. Als ik dan hoor hoe Poetin zich
distantieert van deze actie, is ook deze man
onder het kopje inspiratieloos weg te zetten.
Nu ik deze laatste zin van mijn Russische
afbrander tik, besef ik dat het inspiratieloze mij
toch wel wat inspiratie heeft gegeven. Ik lees
het nog een keer na en besluit het op te sturen.
Zoals mijn goedlachse opa Ber altijd besloot;
Arrivederci
CODE Maastricht | 10