LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 2: Die oorsprong van die apartheidsverhaal
p74
3. “Ek het nie meer ʼn ouer nie”
Wat het in die tydperk van 1998 tot 2012 gebeur wat ʼn invloed kon hê op die houdings
en sienings van wit Afrikaanse Christene? Dit is die vraag wat in hierdie afdeling aan
die orde gestel word. In hoofsaak word aandag gegee aan die situasie in 2012 en
daarna word kortliks terugskouend gekyk na die tydperk sedert 1998. Al die sake kom
aan die orde onder die opskrifte: onseker, ontnugter, opgewonde en oneerlik.
Die opvolgnavorsing van 2012 speel in ʼn heel ander milieu af as die aanvanklike
navorsing in 1998. Die euforie van die eerste jare van hierdie nie-rassige demokrasie
het plek gemaak vir ʼn groter realisme en selfs vir ʼn ontnugtering in sekere gevalle. As
hulle eerlik is, sal meer wit Afrikaners saam met Elsa [9-037] moet sê dat hulle lewe
nie dramaties geraak[is] deur die nuwe regering nie, of in die woorde
van George [15-500]: Ek is nie bekommerd nie, ek meen ek het nou al
hoeveel, agtien, negentien jaar se praktiese ondervinding van
hierdie nuwe bedeling en dit het my nog nie nadelig geraak nie. In
ʼn groot mate gaan die lewe vir baie onveranderd aan. Nie een van die mede-navorsers
se persoonlike lewe is dramaties geaffekteer deur die oorgang na ʼn post-apartheid
Suid-Afrika nie. Enkeles het hulle wel sterk uitgespreek oor regstellende aksie wat hulle
loopbaan-moontlikhede benadeel het, maar vir die meerderheid was daar geen
grootskaalse veranderinge nie.
Alhoewel die meeste mede-navorsers se lewens nie ingrypend verander het nie, is
daar tog ʼn aantal faktore wat erg kommerwekkend is en op ʼn direkte of indirekte wyse
elke burger in Suid-Afrika affekteer. In die volgende aantal paragrawe lig ek enkeles
hiervan uit wat in die gesprekke telkens na vore gekom het.
3.1 Onseker
Een woord wat die tyd tussen die aanvanklike navorsing in 1998 en die
opvolgnavorsing in 2012 kenmerk, is onsekerheid. Soos ʼn lidmaat onlangs oor die tyd
sedert 1994 opgemerk het: “Ek het nie meer ʼn ouer om vir my te sorg nie.” Hierdie
onsekerheid bring baie bekommernis oor die toekoms. In dié verband kom die
voorbeeld van Zimbabwe dikwels in gesprekke na vore. Hierdie land, “once considered
the breadbasket of Africa” (CNN 2008:elektroniese bron), het sedert die chaotiese