LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 15: Opvolggesprek met George
p666
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
mos altyd jy oordeel mos altyd self nou wat sal die mense sê as ek... Ek het by
geleentheid, dit is net om vir jou te demonstreer, toe het ek vir ʼn kollega van my, hy
doseer nou by die Vrystaatse Universiteit, toe sê ek vir hom want as ek uit hierdie
kleurlinge gebiede uitgekom het en ek het uit die swart gebiede uitgekom, hemel dan is
ek geraak deur daai armoede. Maar later stomp ʼn ou ʼn bietjie af, hoe meer jy daaraan
blootgestel word, hoe meer stomp jy af. Toe het ek vir hom gesê, as ek nou in – waar
is dit nou – ek dink hier by 1 Johannes 3 vers 17, 18 lees. As iemand wat aardse
besittings het en hy sien sy broer het nood, dit kom daarop neer en hy het nie ʼn hart
nie hoe kan sy sien dat die liefde van God in hierdie ou is. Maar dit is nie omdat die
Skrif dit vir my sê nie, dit is ʼn innerlike oortuiging. Toe sê ek vir K as ek nou al my goed
gaan verkoop en ek gaan om ʼn bietjie verligting te gaan bring in daardie gemeenskap.
Toe sy hy ja maar wat gaan dan gebeur? Jy gaan vir hoeveel mense met jou bates wat
jy het, gaan jy ʼn bietjie verligting bring vi hoe ʼn kort tyd dan is jy ook deel daarvan. Met
ander woorde jy gaan daai armlastigheid net vermeerder in plaas van verlig. Ek het by
geleentheid hier in die Wes-Vrystaat, ʼn plek met die naam Boshoff, het ek by ʼn skool
gewerk baie kere. Ons het een keer met ʼn kinderweek het ek en die K kollega van my
ʼn hele week by die skool gewerk. Oueraande gehou en leerders geevalueer en so aan
en berading gedoen en al sulke tipe dinge. Maar ek was altyd geraak as ek van daai
skool af kom, en van daai gemeenskap af kom, deur die hengse armoede en ook deur
die feit, ek kan nou nie meer onthou nie, ek het nie statistiek daarvan wat ek nou vir jou
kan gaan aanhaal nie. Ek het tientalle der tientalle kinders daar geevalueer en ek kan
hulle seker op die een hande se vingers aftel dié wat uit ʼn volledige gesin uitgekom
het. Hulle het almal by ʼn oompie, by ʼn ouma of by iemand gebly. Die ma het iewers
gewerk, hulle het nie altyd geweet waar nie, en hulle weet nie waar is die pa nie. So ek
dink, nou gaan ek seker na ʼn ander deel toe wat nie ter sake is nie. Maar die
afwesigheid van ʼn gesinstruktuur en die geborgenheid, van sekuriteit, van omgee vir
mekaar of wat ook al, dra ook by tot die probleme wat ʼn mens in so ʼn gemeenskap kry.
En by geleentheid, die skool het ʼn klomp leerders verwys en ek het hulle met die
skoolhoof en betrokke personeel gaan bespreek en toe nou ʼn klompie geïdentifiseer
wat ek toe moes evalueer vir moontlike hulpverlening of wat ook al. Toe ek die een dag
weer by die skool terug kom toe sê ek vir die prinsipaal ek wil vandag met hierdie,
hierdie en hierdie werk, toe sê hy vir my nee, sê nou maar Antonie, hy is nie meer met
ons nie. Ek vra toe het Antonie die skool verlaat? Toe sê hy nee Antonie is vermoor en
hy gee toe vir my die besonderhede. Nou dit is net om vir jou ʼn indruk te gee van
armoede wat ek daar beleef het. Hulle het skool geslip, die kinders, en hulle het ʼn
konka vuurtjie gemaak, dit was in die winter het hulle ʼn konka vuurtjie gemaak en met
goed soos aartappelskille en wortelskille en uie het hulle kos op daai konkatjie op daai