LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 15: Opvolggesprek met George
p662
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
nou nog hierso. En dit was vir ons almal... ek weet nie of dit van ons ʼn aanpassing
geverg het nie, want ek dink dit het nogal redelike gemaklik oorgegaan met die ou wat
ingekom het by ons. Ek wil nie sê dit was ʼn proses van assimilasie van die een in die
ander een opgeneem of gelykgemaak nie, maar hy was redelik gemaklik aanvaar. Toe
het die tweede en ook bygekom, hulle het al twee ons nou weer verlaat. Die een
praktiseer in Bloemfontein en die een praktiseer hierso privaat. En so dan maar met
verloop van tyd... ons het eers twee kantore gehad, net om vir jou daai agtergrond te
gee, een in Odendaalsrus en een in hierso. En toe het hierdie mense wat spesifiek die
leerondersteuning met die onderwysers gedoen het, hulle was in Odendaalsrus gesetel
en toe, ek weet nie eens meer om watter rede nie, het dit nou net een kantoor geword.
Daar was aanvanklik meer onderwysdistrikte en toe later hierdie vyf wat ons in al die
staatsafdelings het, gereduseer tot daardie vyf. Ja, ek dink dit was met daardie
oorgang toe hulle nou deel van ons geword het. Maar die inskakeling en die onderlinge
verhoudings het nogal redelike goed verloop en het goed gegaan ook. As ek na myself
kan verwys, ek dink as ʼn mens nou vir hulle in my afwesigheid moet gaan vra wat was
my kollegiale verhoudings met hulle en afgesien van kollegiaal, die menslike
verhoudings met hulle en hulle verhoudings met my ook... Dit gaan positief wees. Ek
kan vir jou een insident noem maar dit het ek ook genoem die dag toe ek nou amptelik
afgetree het. Ek het ʼn vroulike Xhosa-sprekende kollega – ek kan nou nie meer onthou
in watter jaar het sy tot ons diens toegetree nie – maar by ʼn geleentheid van vakansie
wat sy gehad het, toe sien sy ʼn stalletjie langs die pad of ʼn plek want sy kom van die
Oos-Kaap af, ʼn fiets in ʼn hout raampie en dan staan daar op, drie goedjies ag as ek
dink ek kan dit nie nou visueel herroep nie. Love much, Laugh often en Live well iets in
dié lyn. En toe sy van vakansie af terugkom toe oorhandig sy vir my die ding, want sy
sê toe sy die ding daar gesien hang het, toe dink sy aan my want ek is ʼn ou wat hou
van fietsry en ek lag baie. Ek meen hierdie inskripsies daar het sy nou net met my
geïdentifiseer en sy het kom vir my kom gee. Die dag toe ek nou finaal klaarmaak, het
ek nou na die insident ook verwys jy weet net om te sê of ʼn aanduiding te gee wat my
interaksie met hulle was. En C het ʼn traan of twee weggepik. Nee regtig, ek het nie
enige vooraf veroordelings gehad of beoordelings gehad nie van hoe ek moet optree
en hoe ek gaan optree en wat is die goed wat vir my aanvaarbaar gaan wees en wat
sal vir my nie aanvaarbaar wees nie.
Albert: Die feit dat julle as kollegas, met ander woorde, as gelyke professionele ouens
bymekaar gekom het, speel dit tog nie maak ʼn rol in julle verhoudings nie. In die ou
bedeling het ons as wit mense swart mense hoofsaaklik in ʼn ondergeskikte posisies