LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 13: Opvolggesprek met Danie en Linda
p632
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
Albert: So dit is net ʼn kwessie van jy gaan maar net werk toe.
Danie: Dit is wat ek as gelowige, doen ek wat in Kolossense in staan dat dit wat ek
doen, doen ek vir die Here. Of ek nou met ʼn swart kollega werk en of ek met ʼn wit
kollega werk en dit is wat my aan die gang hou en dit is my primêre taak om die
personeel te motiveer en aan die gang te hou. En my ervarings is dit dat hulle is lojaal
teenoor die maatskappy as gevolg van my. Maar daar is geen bevorderingsmoontlikhede
vir die blankes nie.
Albert: Ek onthou destyds in die groep het iemand gesê, ek kan nie onthou wie dit gesê
het nie, maar dalk gaan die witmense se verantwoordelikheid of se taak in die nuwe
Suid-Afrika bloot wees om die ou wat in jou plek aangestel is op te lei sodat hy die
werk goed genoeg kan doen.
Danie: Ja dit klink baie kere na die geval. Maar sien dan begin daar individuele
arrogansie in te tree, dan wil hy niks meer met jou te doen hê nie. Ja want dan onttrek
die blanke persoon hom en die swartes wil ek amper sê foeter voort. Ons sit hier met
van my kollegas wat dit baie moeilik maak, jy weet. Dit is baie sleg. So in die werk
situasie is dit baie erg. Ek werk met ʼn kollega, sy kantoor is in Phuthaditjhaba, en as jy
met hom praat, jy weet, sy houding is so dat as jy sy naam verkeerd uitspreek, en dit is
nie, sy naam is Sheli en die eerste keer wat ek met hom praat toe praat ek van Shuli
dan trap hy jou uit, jy weet. Dit is asof dit so ʼn minderwaardigheidskompleks is
waaraan die persoon ly. So ek dink ook maar dit is ʼn groeiproses, ek weet nie of dit in
ons tydperk regtig gaan verander nie. En ervarings is dat met jou jonger garde is dit
tien maal erger.
Albert: Regtig?
Danie: By jou ouer garde, ek sal sê vyftig en op wat deur hierdie gemors van apartheid
dan nou gekom het, hulle baie meer gematig as jou jonger garde wat nie eens gebore
is in daai tydperk nie. So my gevoel is dat jou jonger garde... want as ek nou maar kyk
waar ek in die poskantoor staan, dan staan daar so agtien in ʼn tou en dan kom daar
net ʼn jong man of ʼn vrou en hy klim oor die tou en hy kom staan voor jou en dan sê die
een net ek het vir hom plek gehou, maar hulle ken mekaar van geen kant af nie. So jou
jonger groep is vir my verskriklik. Jy sal sien die jong meisies ook wat in die dorp en