LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 12: Opvolggesprek met Hanlie
p621
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
wat ʼn wedstryd in Soweto gaan kyk het. Ek glo 90% van hulle was in hulle lewe nog
nooit daar nie.
Hanlie: Wel ek was nog nooit. Ek was nog seker net drie keer in Thabong in my lewe
en dit was saam met ander onderwysers om vergaderings daar by te woon of begrafnis
daar te gaan bywoon. Ek was nog nooit op my eie daar nie. So jy gaan mos nou maar,
jy ry nie noodwendig daai kant toe nie. Dan kom ons nou, as jy dan nou sê wat moet
ons kerke dan nou doen. Moet ons kerke ons mense help deur te sê ons gaan nou ʼn
uitreik doen na dit of dat nie en die bus vertrek so laat en almal wat wil kan saam ry en
gaan help daar om te verf of om die kerk daar te gaan mooi maak, of die kleuterskool
te gaan verf. Want as jy in ʼn groep gaan dan is dit makliker dan begin jy darem al ʼn
bietjie want as jy as ʼn individu is dit moeiliker om daai blootstelling te gaan soek. Dit is
trouens wat ek dink ons buitendien nie genoeg doen nie, is om, ek weet miskien nie
van wat ander kerke doen nie. Grappig genoeg vertel my sus nou vir my van die kerk
wat C nou aan behoort in Nieu-Seeland, hulle was eers daar in ʼn Afrikaanse gemeente
in Auckland, maar hulle het toe later by ʼn groot Engelse massakerk aangesluit. Maar
een van die wonderlike goed wat hulle doen is een keer ʼn maand dan het hulle ʼn
spesifieke dag, sê nou maar die Saterdag of die Sondagmiddag self, en kom daar tot
500 tot 1000 mense bymekaar en elke ou kry ʼn opdrag. Hierdie gesin gaan
byvoorbeeld na ʼn gesin toe waar daar, of na ʼn ou tannie toe wat alleen bly en wat nie
meer haar vensters kan was nie... Kyk hulle het mos nie bediendes of tuinmense nie. ʼn
Ander gesin gaan maak vir iemand die tuin skoon, saag bome af, sny gras doen dit en
doen dat. So hulle doen geweldig baie uitreike na die gemeenskap toe. Dit is, ek dink
nie dit is oor kleurgrense nie. Dit is nie daarop gebaseer ook nie. Maar hulle doen
praktiese uitreike soos al is dit om ʼn muur te gaan verf, die mans nou, of so iets. Ek
weet nie hoe organiseer hulle dit nie, jy weet hoe kry hulle die behoeftes nie, ek het
nou die besonderhede nie. Toe ek dit nou met my sus bespreek en so toe dink ek maar
almal sal sê ons is hier vir julle, as gemeente moet ons mekaar leer ken, ons moet aan
klein groepies behoort en ons moet belangstelling hê en ons moet mekaar help as daar
ʼn probleem is. Dit is so dat as daar werklike tragedies plaasvind dat mens uitreik. Maar
daar is nie iemand wat ek nie, ek kan mos nou nie gaan sê, luister ek het nie en daar is
nou drie light bulbs uit by my huis. Is hier nie iemand wat vanmiddag dit vir sal kan kom
insit nie? Dit is nou iets, dit is nou heeltemal niks met die kleurgrens te maak nie maar
dit is ʼn algemene gevoel wat ek het is dat ek nog nie geleer het in die kerke wat die
praktiese doodgewone behoeftes van mense noodwendig na te kyk nie. Maar as ons
nou gaan oor die swart en wit situasie... Dit sal dalk help, as ʼn mens, dit hoef nie die
arme dominee te wees wat dit inisieer nie, maar dit sal dalk help as ʼn mens in groepies