LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 11: Opvolggesprek met Johan en Karin
p605
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
lewe geleer het. En sy wil net vir hulle sê baie dankie. Ons het saam ge-koek en getee.
Ek het begin dat elkeen ietsie van hulleself en hulle gesinne en hulle families en
hulle agtergrond vertel. So het almal vertel, dit het twee ure gevat en toe het ons gekoek
en ge-tee. En toe het ons nou begin by volksliedjies. Dan sing hulle nou
byvoorbeeld Sarie Marais, die blankes soos wat hulle dit sing en dan sing die kleurlinge
dit met hulle eie woorde soos wat hulle dit sing. En op die einde van die tyd het hulle
gelangarm met Sarie Marais. Die een klomp wat nie kan langarm nie het gesing en die
ander het gelangarm. En dit was vir my ʼn fantastiese positiewe belewenis. Die Bybels
is ook gegee. Maar die tannie wat voor sit het, het gely aan kanker. Hulle het haar by
haar huis besoek tot die dag van haar dood. Hulle was almal by die kerk die dag van
haar begrafnis.
Albert: Is dit nie deel van ons probleem dat ons mekaar net totaal en al nie ken nie. Dat
ons so in twee wêrelde geleef het dat ons... Ons weet nie hoe hulle leefwêreld is nie en
hulle weet dalk ʼn bietjie meer, maar ook nie regtig wat in ons wêreld aangaan nie.
Karin: Ja dit is so hulle weet nie wat in ons wêreld aangaan nie.
Albert: En ons nog meer dink ek amper.
Karin: Hulle voel ons het alles maklik gehad wat onwaar is. Ekskuus ek praat te veel en
weet nie of jy saamstem of nie. Dit is van uit my maatskaplike perspektief en dit is al
wat ek te sê het. So tot op datum toe.
Albert: Is mense nou meer rassisties as wat ons voor 1994 was?
Johan: Ja, jy weet ek hou ook nie van daai woord rassisties nie. Ek dink ons is meer ja,
wat sal ek nou sê, ons is minder krenkend daaroor, ons maak minder seer daaroor.
maar met dit wat gebeur het in Suid-Afrika... Ons wit mense dink ek het nie na 1994,
nou weer ons geslag, ons gee dit ʼn go, ons probeer. Ons het nie ʼn keuse nie. Ons
gaan kyk om saam te werk. Dié wat nie oorsee is nie. Ons kyk of ons nie ʼn sukses
daarvan kan maak nie. Maar soos dit nou aangegaan, met die korrupsie met die
negatiewe dinge wat ontstaan het, dink ek dis asof ons nou begin wonder maar
hoekom was ek blind om nou.... Maar ek wil dit nie as rassisme beskou nie dit is net
dat ons het nou ʼn twyfel...