LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 11: Opvolggesprek met Johan en Karin
p601
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
dieselfde toilet te gebruik nie. Ja daar het baie dinge verander wat dit aanbetref. Seker
maar ons wat moet aanpas by die storie.
Albert: Maar klink my nie dit is altyd maklik nie, dié aanpas.
Johan: Die probleem is wat dit nog altyd was met rassisme, ons is gewoond, ons
geslag of ons ouderdom, was gewoond aan ʼn leefwyse wat vir jou dié leefwyse was. Jy
het nie daaroor gedink nie, dit is hoe dit was. En ons moes ʼn doelbewuste verandering
maak, nou het jy iets om mee te vergelyk, met in die verlede. Terwyl die nuwe geslag
wat nou deurkom, ek meen, dit is weer... hopelik sal hulle dit makliker kan doen. Dit is
al wat hulle ken. So ja, dit was nie vir ons maklik nie. Ek dink as ʼn ou vir my sê dit is vir
hom maklik om ʼn baby boomer te wees in Suid-Afrika, dan het hy ʼn lekker lewe gehad.
Maar dit was nie alles negatief nie. Ek sê ook nie alles is negatief nie. Dit was net van
dag tot dag partykeer moeilik om alles te aanvaar en daarmee saam te leef.
Albert: Dit was groot aanpassing.
Johan: Baie groot aanpassing.
Albert: Karin jy?
Karin: Wel van 1998 ja ek dink daar was ʼn redelike veranderinge gewees wat my
persoonlike lewe aanbetref op daardie stadium. Want natuurlik het dit so gebeur met
my maatskaplike loopbaan het ek van die begin af het ek saam met swartes gewerk.
En dit was omdat my pa somtyds die inspekteur was wat van die klinieke hanteer het in
die swart gemeenskappe, was dit nie rêrig vir my vreemd gewees nie. Ek was al in die
sewentiger jare meer in die moeilikheid as uit die moeilikheid uit en omdat ek gevra het
vir water en daardie tipe van goed. So, ek was semi-permanent in die moeilikheid en
ek het partykeer die bestuur lelik in die verleentheid gehad. Daardie tyd was ek by
Kindersorg en ek het sommer ʼn kleurlingvrou laat koöpteer op die vergadering en
eintlik was dit toe nog nie in hulle regulasies, dat dit mag gebeur nie. Maar vir my was
dit die mens gewees, en die behoefte van die mens, wat ek raak gesien het daai tyd.
En dit is hoe my pa ook maar gewerk het alhoewel my pa ook maar baie vir aparte
ontwikkeling was. Ek dink toe ons begin het met hierdie storie was ek in ʼn baie kwaad
fase gewees.
Albert: Waaroor?