LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 9: Opvolggesprek met Elsa en Frans
p585
883
884
885
886
887
888
889
890
891
892
893
894
895
896
897
898
899
900
901
902
903
904
905
906
Frans: Ek sê weer, ek wens ʼn mens kon in daai treine en busse ry voor die tyd en dan
moet jy daar stop en ʼn restaurant of klub van hulle gaan en gaan drink nou maar ʼn
Black Label of ʼn Castle daarso saam met hulle en gaan kyk hoe is dit. Ek wil ook vir jou
sê, ek was so ʼn paar weke gelede toe die Stormers en Crusaders gespeel het was ek
daar gewees. Iemand het my genooi, ons het op die hoofpaviljoen gesit. Ek was
aangenaam verras gewees om te sien – onthou dit was hoofpaviljoen, nie staanplekke
nie, dis dié seats – oor hoeveel kleurlinge en swart mense daar is. Nou kyk ek weer
deur daardie swart/wit bril. Ek was aangenaam verras gewees om te sien hoeveel van
hulle is daar. Wat vir die Stormers kom cheer. Ek kon dit nie glo nie. So ek het definitief
hoop. Ek sal werklikwaar... ek wens ek kon een van die sokkerwedstryde gaan bywoon
het.
Elsa: Nee ek het ook definitief hoop vir die toekoms van ons land. Dat daar baie
tandekry probleme is en seker nog sal wees, is so. Maar ek dink tog die mense begin
agterkom waar die probleme is en dit is wat hulle maak het. En ek glo ons het die know
how om dit reg te stel. Dit sal miskien nooit weer heeltemal wees soos in die tyd toe die
blankes regeer het nie. Ek weet ook nie, miskien sal dit, dit kan dalk beter wees. Maar
ek het nog steeds hoop vir die toekoms en ek is seker daarvan die regering het ʼn wil
om dit te laat wil werk. Ek glo nie ons sal ooit ʼn eenparty staat word nie, dat ons ʼn
diktator sal kry en so nie. So ek het regtig hoop vir ons.
Albert: Goed, kom ons stop daar. Dankie vir julle eerlike antwoorde.
{Einde van die gesprek}.