LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 1: Apartheid onder die loep geneem
p41
foundationalism” (Müller 2005). Dit is natuurlik so dat hierdie ontwikkeling nie alleen
verband hou met teorievorming in die pastoraat nie, maar ook wyer gaan. Vir die doel
van hierdie navorsing word hierdie ander aspekte nie hier verder bespreek nie.
Müller (2005:73) sê dat die praktiese teologie gedurende die afgelope eeu hard gewerk
het om wetenskaplike status te verwerf en as aparte akademiese dissipline erken te
word. Ongelukkig het dit in die proses 'n elitistiese akademiese saak geword met te min
kontak met die informele vorme van praktiese teologiese refleksie. Praktiese teologie
het volgens hom verwyderd geraak van die plaaslike en informele vlakke van die vak.
Juis daarom kies hy vir postfoundationalist praktiese teologie. Vir hom verteenwoordig
dit 'n herontdekking van die basiese vorme van praktiese teologie en is dit 'n poging om
verby die modernistiese grense van praktiese teologie te beweeg. Terselfdertyd is dit
ook 'n poging om die relativisme van anti-foundationalist teorieë te ontsnap.
Post-foundationalist praktiese teologie kan gesien word as deel van die hermeneutiese
benadering, maar beweeg verby hermeneutiek as metafoor vir die praktiese teologie
(Müller 2005:75). Dit gaan verder en vra vir 'n baie spesifieke verstaan, naamlik 'n
verstaan wat nie net die plaaslike konteks as een van die hermeneutiese sirkels insluit
nie, maar 'n verstaan wat slegs binne en vanuit die plaaslike konteks kan ontstaan. Die
“postfoundationalist approach forces us to firstly listen to the stories of people
struggling in real life situation. It does not merely aim to describe a general context, but
we are confronted with a specific and concrete situation” (Müller 2005:76).
In die lig van die onderwerp en die werkswyse gevolg in hierdie navorsing is hierdie
postfoundational benadering relevant. Die verhale wat vertel word deur wit Afrikaanse
Christene oor hulle ervaring van en oordeel oor die beleid van apartheid kan net reg
verstaan word in die lig van die baie spesifieke konkrete situasie waarin hulle geleef het
en tans steeds leef. In Müller (2009:204) se woorde: “The post-foundationalist
approach forces us to firstly listen to the stories of people in real-life situations. It hasn’t
got the aim of merely describing a general context, but of confronting us with a specific
and concrete situation.”
Ter afsluiting van hierdie gedeelte oor die pastoraat wil ek graag aansluit by 'n
aanhaling van Browning (1991:ix) wat in die lig van postmoderniteit sy en my posisie
goed weergee as hy sê: “Although I do contrast my view with other perspectives, I do
not claim that others are wrong.”