LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 7: Gesprek 7 (4 November 1998)
p541
916
917
918
919
920
921
922
923
924
925
926
927
928
929
930
931
932
933
934
935
936
937
938
939
940
941
942
943
944
945
946
947
948
949
950
951
952
why I say, as peacefully as it was, whites was still prepared to sell their land, for what, it
was for government to act very quickly, it was supposed to be a radical change. Whites
were prepared to say if I have 7 farms, I am prepared to give 3 and keep 4. So now,
when that is not done, the wounds of the past will resurface again, and other problems
steps up, if you can look at the killing of the farmers now, it is a issue that the
government should long ago addressed, they go there and say, there is money there,
these people are rich, they enrich themselves and this is part of our land, now we are
going to kill them. Now I say, let us go and address the issues of consent with urgency.
Hanlie: But we can't address it, we that are sitting here we cannot address that issue.
Steve: No, but your voice counts, it is a democratic country …
Hanlie: But I mean, when will my voice count?
Danie: Julle sal onthou dat die aand toe ek die apartheidsinligting aan julle deurgegee
het, waarom apartheid ontstaan het, was dit presies nou wat Steve sê, het ek daardie
aand gesê. Een van die grootste probleme van apartheid, was die 1913 grond wet, die
grond hervormingswet, dis presies wat ek gesê het.
Frans: Al wat ek wil sê is dat ek bly is dat Rose en Steve en Quincy hier was vanaand.
Dit was vir my baie insiggewend gewees om te hoor hoe het hulle dinge ervaar en
beleef, en hoe hulle die toekoms sien. Mens kom tot die slotsom, ons as hierdie groep
het werk om te doen, ons as Christene het werk om te doen, ons sal werklikwaar
drastiese dinge moet doen om die raakpunte te identifiseer en by 'n land, 'n situasie, 'n
volk van eenheid uit te kom wat op 'n gladde see of gladde water vaar, ek dink ons het
'n lang pad om te gaan.
Albert: Ek wil aansluit by wat jy daar sê, ek dink ons het 'n langerige pad om te loop,
maar daai pad gaan nie vanself geloop word nie, ons sal moet voorloop, ons sal moet
ook die pas aangee op 'n manier. Ek het dit aan die begin gesê, en ek gaan dit weer
sê, ek dink, ek hoop dit wat in die groep doen met mekaar, dat dit deel sal wees van
die proses tot 'n meer suksesvolle toekoms vir hierdie land waarin ons is. Rose, Steve,
Quincy, baie dankie vir julle almal wat gekom het, ek dink dit was een van ons
lekkerste gesprekke gewees, baie sinvol. Ek kom al hoe meer tot die oortuiging soos
wat ek nou die proses deurloop het, ook na aanleiding van my gesprek met Beyers
Naudé dat dit wat ons hier doen net die begin is, vir myself in elk geval. Dit is maar net