LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 7: Gesprek 7 (4 November 1998)
p539
842
843
844
845
846
847
848
849
850
851
852
853
854
855
856
857
858
859
860
861
862
863
864
865
866
867
868
869
870
871
872
873
874
875
876
877
878
Hanlie: Baie maklik. En hulle gaan staan baie maklike apart ook.
Elsa: Ek wil graag vir Rose nog iets vra en ek wil terug gaan heel na die begin toe. Het
daar nie onder die kleurlinge, was daar nie ook 'n soort rassisme teen die swartmense
nie. Het julle nie ook gedink julle is beter as die swartmense nie. Was daar nie sulke
trappies in ons samelewing nie?
Rose: Definitief, ek het dit ook aan die begin opgehad (op my lysie). Dit wa ook een
van die mikpunte van apartheid, om ons ook te skei. Hulle het dit baie goed reggekry.
Jy het gepraat van die Kaap, in die Kaap gaan jy dit definitief voel, dis wit, dis kleurling
en hy sê hy is 'n Kaapse Kleurling, en dis swart, dis soos ons opgegroei het.
Albert: Ben, opmerkings van jou kant? Jy het nou die eerste dele gemis, maar dankie
dat jy teruggekom het.
Ben: Ek het grootgeword op 'n plaas, vir my is daar nie so vreeslik probleme nie, ek het
saam met die swartes gespeel, ons het 'n haas doodgemaak en saam geëet. Soos ek
julle gesê het, ek het sewe en veertig swart busbestuurders hier in Welkom gehad, en
dit was nie vir my moeilik om belangrike mense en verantwoordelike mense raak te
sien nie. Ek glo dit vat 'n bietjie tyd maar ek glo daar is 'n toekoms vir ons.
Johan: Ek was nou baie stil, want ek het gekom om te luister. Ek het baie mooi dinge
gehoor, wat vir my hoop gee. As ons in hierdie klein forumpie kon gesels het, dan hoop
ek ons kan mekaar in die groter groep vorentoe ook mekaar vind. Die boodskap wat ek
kry, respect and understanding dit is waarop ons hele toekoms gebou moet wees.
Respek vir mekaar se verskillend wees, of begrip dan eerder vir mekaar se verskillend
wees, dat ons nie almal dieselfde sal wees nie, maar nie dat die een minder as die
ander een sal wees nie. As ons daardie respek en understanding het, sien ek net mooi
dinge, Ek hoop maar net die toekomende geslagte sal ook so daaroor dink soos ons
hopelik daaroor dink.
Quincy: I think in conclusion, I want to say, the problem is, we look at situations
externally. Where we should probably be looking at our own selves and say what can I
do to make the difference, It start with self, it really starts with the self. Let's not look out
there and say, this is what they do, this is what they have been, but what is it that I, as
an individual, am doing to make sure that the question of reconciliation works. Active
involvement, it starts with self.