LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 6: Gesprek 6 (27 Oktober 1998)
p509
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
585
586
587
bestaan uit absolute 100% mense wat geen sonde het nie… Ek weet regtig nie, of ek
daar sou kon inkom nie.
Elsa: Maar ons basiese geloofsbelydenis, die kern daarvan sê, jy moet die Here jou
God liefhê en jou naaste soos jouself.
Mike: Jy moet hard probeer.
Karin: Wat nou so deur my kop gegaan het rondom die kerk: Onlangs het ons
vereniging se swart koor hier by die kerk opgetree, en op 'n stadium het ek negatiewe
vibes opgetel, en toe dink ek, ek soek net nie 'n debakel op my kop nie. Baie keer het
'n mens nie die vrymoedigheid gehad om die mense met wie jy elke dag mee
saamwerk… want vir my, ek sien dit nie meer raak nie. Ek word nog met situasies
gekonfronteer soos wit vroue wat sê ek ry nie saam met 'n swarte in 'n voertuig alleen
nie, dan moet ek ry. Dit maak dit moeilik, Daar sal altyd dit bly, of een van my swart
kollegas wat sal kom sê, hulle het my alweer hier onder vier oë gehad, want hulle sê ek
eet saam met die wittes. So is so kompleks, al wat ek al baie keer gewonder het, toe
een van die maatskaplike werkers van 'n ander organisasie saam met my gery het, wat
dink jy is die oplossing van die land, toe sê ek apartheid moes nooit daar gewees het
nie, want in die Bybel staan daar geskrywe daar sal altyd rykes wees, daar sal altyd
armes wees. Dan sal die rykes met die rykes, die middelklas by die middelklas en die
armes by die armes gebly het, die wat wou gemeng het sou, en die wat nie wou nie,
sou nie, en dan sou al hierdie dinge nie gebeur het nie. Dis my eie persoonlike mening.
By my huis is my werksmense welkom, hulle kom by die voordeur in, en hulle kom sit
en drink tee saam met my, dit is normale praktyk. Johan wil nie 'n inslaap bediende hê
nie, reeds as gevolg van die feit dat die ma moet by haar kinders by die huis wees, so
ons is besorg oor daai sake. Ek sien nie meer kleur as sulks raak nie, een middag het
ek by die huis gekom, toe sien ek my bediende is glad nie lekker nie toe vat ek haar in
hospitaal toe, toe trek die swart suster rang op my en sê ek moes haar kliniek toe gevat
het en nie hospitaal toe gebring het nie. Ek het toe niks verder gesê nie en rustig
geluister na haar storie, en toe het ek vir haar gesê van die gevare dat sy 'n "stroke" in
die straat kon gekry het. Maar baie beleefd vir haar gevra. Dit is 'n groot proses wat
besig is om te gebeur van alle kante af, tot die mense jou leer ken en jou eie handel en
wandel aanvaar.
Albert: In hierdie proses waardeur jy is die afgelope tyd, in terme van jou werk en so
aan, watter rol het die kerk daarin gespeel. Het jy ooit van die kerk se kant boodskappe