LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 5: Gesprek 5 (6 Oktober 1998)
p484
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
Albert: Dit is jammer Danie is nie hier nie, want hy het by sy werk so 'n situasie beleef.
Frans: Interessant wat Naomi gesê het. Ek het nog nie so daaraan gedink nie. Toe jy
praat van die referendum, toe kliek dit skielik. Eintlik het ons alreeds die pad vorentoe
begin loop. Meer as twee-derdes van die mense het "ja" gestem en in die
daaropvolgende verkiesing het die grootste gedeelte van die blankes gestem dat die
proses moet voortgaan. Onbewustelik het die individu deel geraak van die proses wat
nie noodwendig 'n boetedoeningsproses was nie. Miskien moet ons in ons harte besef
dat ons besig is met 'n proses en dat ons nie werklik besef wat daai proses regtig te
weeg sou bring nie. Dit pad vorentoe het ons dus lankal begin loop. Dit is die een ding.
Ek verskil met Elsa oor wat sy sê van boetedoening. Ek as persoon is moreel skuldig.
Dit is nie altemit nie. Maar ek het op 'n punt in my lewe gekom waar ek dit voor God
bely het en gesê het dit is sonde gewees en ek erken dit. Vir my aandeel. Al was dit
dan nou net 'n indirekte of morele aanspreeklikheid wat ek gehad het, ek het daarvoor
vergifnis gevra. En nou moet 'n ou jou gesindheid verander en 'n ligdraer wees waar jy
ook met ander omgaan. Ek het 'n kleintjie daaraan door, en dit het ek al aan die begin
ook gesê, om elke dag voor my kop gegooi te word jy is skuldig, sy is skuldig, jy is
skuldig. Dit is nie vir my die proses van vergifnis nie. Dis nie wat ek in die Woord van
God leer nie. As ek as individu my sonde bely, sê die Here, dan begin ek op 'n skoon,
wit bladsy en Hy dink nie eers weer daaraan nie. Maar goed, daar is voorwaardes
daaraan. Ek moet omdraai en 'n ander pad loop. Die pad waar jy die ligdraer moet
wees.
Albert: Ek wou nou juis vir jou rondom daardie ander pad vir jou vra: Sou dit kon
beteken dat 'n mens werklik op 'n punt in jou lewe kom en sê nou bely ek my skuld
voor die Here en ek aanvaar sy vergifnis daarvoor soos wat Hy in sy Woord belowe en
nou is dit klaar. 'n Ou wat van oorkant die straat staan en kyk, vir hom leef ek nog
presies dieselfde lewe as voorheen: Ek is nie uitgesproke rassisties nie, ek doen nie
ooglopend goed wat verkeerd is nie, maar ek leef vir alles praktiese doeleindes
dieselfde lewe as wat ek verlede week nog geleef het. Ek lees vanmiddag 'n klompie
toesprake van dr. Emelio Castro, die hoof van die WRK en dan praat hy ook van vrugte
dra wat by die bekering pas en dan trek hy dit deur na SA: Dan sê hy ons het nou op 'n
punt gekom dat as ons sê ons het 'n aandeel gehad aan die verlede, 'n verkeerde
aandeel, en ons bely dit, dan moet ons nou vrug dra wat by daardie bekering pas. Hy
spel dit nie uit wat dit presies beteken nie, maar ek wonder daaroor.