LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 3: Gesprek 3 (27 Augustus 1998)
p451
841
842
843
844
845
846
847
848
849
850
851
852
853
854
855
856
857
858
859
860
861
862
863
864
865
866
867
868
869
870
871
872
873
874
875
876
877
persoonlik nie. Ek dink nie enigeen het iemand iets persoonlik probeer sê nie. Ek dink
die goed wat gesê word, moet gesê word. Ons kan van mekaar verskil. Dis OK. Ons
kan sinvol van mekaar verskil. Ons is op pad om mekaar te help om beter te leef in
hierdie land van ons. En hierdie goed wat ek met die swart mense praat en wat julle
met julle praat en die goeters wat ons kry en om op die tafel te sit, dit moet alles deel
wees van help ons as blankes om beter te leef in die nuwe SA: Ek dink ons is goed op
pad. Ek hoop julle is net so tevrede soos ek is. Party mense het min gesê.
(Onderbreking in die band – die groep vra na my gesprekke net swart mense. Skakel
band weer aan).
Ons moet oor swartmense se name praat. Wat is julle huisbediendes se name?
(Elkeen vertel) Dit is interessant. Die eerste ou met wie ek gesels... ek vra hom wat is
sy naam. Hy sê Michael. En onmiddellik gaan hy aan en praat met my oor wat sy naam
beteken. Sy naam is eintlik Mokake. Dis sy naam. Maar kleintyd het hulle hom gedoop
Michael, want die wit mense kon nie sy swart naam sê nie. Vat sy ma hom dokter toe,
want hy is siek, dan vra die dokter wat is sy naam? Mokake. Nee heng ek kan nie daai
naam sê nie. Jy is Michael. En wat dit aan daai jong man doen. Dit is 'n outjie so 'n
paar jaar jonger as ek. Hy het seker 'n goeie twee, drie, vier minute gepraat oor sy
naam. Hy wil nie Michael wees nie, want hy is nie Michael nie. Hy is Mokake.
Die ander ding is die onderwys. Die een het vertel, hy was in 1976 tydens die onluste
en die studente-opstande was hy 'n student by die universiteit. Hy sê hoekom hulle in
opstand gekom het teen Afrikaans – soos wat hy dit nou verstaan, dit is sy mening –
hulle moet Afrikaans leer sodat hulle 'n opdrag van 'n blanke in Afrikaans kan verstaan
en gaan uitvoer. Ons is weer by die punt dat die swarte maar net 'n instrument van
arbeid is. Goed, kom ek lees gou vir julle wat ds. P geskryf het.
Siening van Apartheid as swartmens, hoe ek dit beleef.
Wat ek hierso sê is met een doel as Christen: om foute van die verlede te herstel en
ook mekaar te kan vergewe. Sodat ons mekaar kan versoen en kan leef soos
Christene wat deur die bloed van Christus gewas is.
Die blankes het nie apartheid beleef nie. Dit sal nie maklik wees vir hulle om te
verstaan hoe het apartheid die swartmense seergemaak nie, om te sien dat dit boos
was. Dit was die beleid van die regering van die dag. Dit was op die wetboek en die
blankes het dit aanvaar. Gelowiges het die Woord van God gelees maar nie