LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p314
9. Lewe na apartheid
Post-apartheid Suid-Afrika se inwoners word op vele wyses uitgedaag. In die kort
agtien jaar sedert die koms van demokrasie was daar transformasie op byna alle
terreine van die samelewing. In hierdie afdeling bespreek ek die uitdaging wat postapartheid
Suid-Afrika aan wit Afrikaanse Christene stel. Die insigte verkry uit die
longitudinale studie saam met die mede-navorsers en ander bronne, kristalliseer hier in
ʼn paar fokusareas. Ek gee aandag aan die NG Kerk se uitdagings, die strewe na
menswaardigheid, ʼn keuse vir Afrika en die hoop op die volgende geslag.
9.1 Die uitdaging aan die NG Kerk
Die tipe leierskap wat van die NG Kerk gevra word, is wat Osmer (2008:177) “transforming
leadership” noem. Hy beskryf dit so: “It is leading an organization through a
process in which its identity, mission, culture, and operating procedures are
fundamentally altered” (Osmer 2008:177). Dit is presies die proses waardeur die NG
Kerk tans gaan. Cilliers (2011:elektroniese bron) toon oortuigend aan hoe die NG Kerk
geraak is deur die politieke veranderinge in die land. Die politieke sekerhede van die
verlede het plek gemaak vir ʼn nuwe bedeling waarin diegene wat vroeër as “vyande”
bestempel is, nou deel van die regering uitmaak.
Een van die eerste take van die NG Kerk is om sy geslotenheid te deurbreek. Die NG
Kerk het oor jare geopereer vanuit ʼn ons-hulle paradigma. Getrou aan die Woord sal
die NG Kerk se fokus wyer moet wees as net die enkel rasgroep wat tans (hoofsaaklik)
deur die NG Kerk bedien word. Schoeman (2008:7) skryf oor die rasseskeiding in die
NG Kerk en dan sê hy: “Die kritiese vraag is: Het van die ‘ander’ groepe lid van die ‘wit’
Kerk geword?” Ek oordeel dat dit dalk nie die beste vraag is om te vra nie. Woonbuurte
wat in ʼn groot mate nog volgens ras saamgestel is, maak inskakeling by ʼn ‘wit’ NG
Kerk vir baie ‘ander’ moeilik. In bepaalde middestadsgemeentes waar die
bevolkingsamestelling baie meer geïntegreerd is, sou sy vraag geldig wees, maar nie
in die meer voorstedelike en plattelandse gemeentes nie. ʼn Beter toets sou waarskynlik
wees om te kyk waar die ‘wit’ gemeentelede betrokke raak. In die verlede was die
betrokkenheid hoofsaaklik binne die gemeente met bepaalde, dikwels paternalistiese,
“uitreike” na swart mense.