LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p303
8.1.1 Eenheid in die NG Kerkfamilie
Die NG Kerk het oor dekades die politieke beleid van apartheid teologies gesteun en
het dit ook in die Kerk geïmplementeer met aparte kerke vir verskillende rasse. Vir so ʼn
kerk kan daar geen duideliker demonstrasie van die afskeid van apartheid wees as om
te herenig met die ander lede van die NG Kerkfamilie nie. “There is no living unity
amongst believers without real reconciliation, addressing the painful legacies from the
past, healing the wounds of bronkenness and separation” (Smit 2005:363). Geen ander
enkele aksie sal aan lidmate en die breë geloofsgemeenskap soveel sigbare
uitdrukking gee van die erns van die NG Kerk se skuldbelydenis nie.
Die voortgaande proses van gesprekvoering tussen die verskillende kerke in die familie
is van die allergrootste belang. Daar is geen ander manier waarop die eenheid gevind
sal word nie. Meer as ʼn kwart eeu gelede het Flip Theron hierdie tydlose stelling oor
hierdie proses gemaak:
Die gepaste struktuur wat in ons situasie uitdrukking sal gee aan die
sola gratia, kan alleen gevind word wanneer die ‘familie’ saam soek.
Juis in die saamsoek kom die eenheid na vore wat vrug is van die
nederigheid van ʼn lewe van genade. Vir die blanke kerk, wat altyd
gemeen het hy weet die beste, en vir die jonger kerke, wat tans taamlik
oortuig is dat húlle die beste weet, sal dit sekerlik nie maklik wees nie.
Alleen ʼn innerlike verbryseling kan dit bewerkstellig” (aangehaal in Du
Toit et al 2002:179).
Vroeër in die verslag is reeds gewys op die rol wat die Belydenis van Belhar in hierdie
herenigingsproses speel. Daar is op gewys hoe die mede-navorsers daaroor voel
asook die menings uit die breër kerkgemeenskap. Dalk is dit tyd dat die NG Kerk die
belydenis losmaak van die ontstaanskonteks en op die inhoud alleen begin
konsentreer. Dirkie Smit (2005:363) help hiermee as hy sê: “Apartheid is very
deliberately never mentioned, precisely because a Reformed confession is
necessitated by historical context, but its truth should extend further that the moment
and the false teaching.”