LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p258
saam gaan ook sy vraag: “How can we keep the past alive without becoming its
prisoner? How do we forget it without risking its repetition in the future?” (Dorfman
1994:49). In die res van hierdie hoofstuk word aan hierdie sake aandag gegee.
In die eerste jare na die demokratiese oorgang was die WVK die een proses waarop
mense hulle hoop vir versoening gevestig het. Volgens sommige was dit ʼn sukses,
terwyl ander dit sien as ʼn mislukking. In hierdie navorsing het die WVK ook telkens aan
die orde gekom. In die volgende afdeling word die WVK onder die vergrootglas
geplaas. Daar word gekyk na die waarde van die proses, asook die tekorte. Die vraag
word ook gevra waarmee die WVK gehelp het, en waarmee nie.
2. Die rol van die WVK
Die WVK is in 1995 deur ʼn wet van die Suid-Afrikaanse Parlement in die lewe geroep,
naamlik die Promotion of National Unity and Reconciliation Act 34 of 1995. Ten einde
hierdie nasionale eenheid en versoening te bewerk, het die kommissie die volgende
mandaat ontvang:
Briefly stated, the Commission was given four major tasks in order to
achieve the overall objectives of promoting national unity and
reconciliation. These were:
a. analysing and describing the “causes, nature and extent” of gross
violations of human rights that occurred between 1 March 1960 and 10
May 1994, including the identification of the individuals and
organisations responsible for such violations;
b. making recommendations to the President on measures to prevent
future violations of human rights;
c. the restoration of the human and civil dignity of victims of gross
human rights violations through testimony and recommendations to the
President concerning reparations for victims;
d. granting amnesty to persons who made full disclosure of relevant
facts relating to acts associated with a political objective (TRC
1998a:60)
Dié mandaat is belangrik in hierdie navorsing omdat dit die basis vorm waarteen
enigeen die sukses al dan nie van die kommissie behoort te meet. Ander navorsers het