LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ... LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal? p254 problem is acceptance, which is something we’re taught not to do. We’re taught to improve incompatible situations, to change things, alleviate unpleasant feelings.” Müller (2000b:elektroniese bron) skryf ook oor hierdie probleem dat die terapeut ʼn eie idee het waar die kliënt moet uitkom: After our involvement with people in a therapeutic situation, and after we have waited for our characters to develop within their own plot into their own climax, we have to accept the ending that is appropriate for them. We have to allow them to draw us into their story and to make us part of their lives. We must be able to imagine with them and within their boundaries. The narrative approach wants to teach us to sacrifice our own created endings and to be happy with our character’s imaginative endings. In hulle artikel oor die ABDCE-model vra Müller, Van Deventer en Human (2001:94) onder andere hierdie vraag: “Why would the ending be worth the while for you, even if you might not reach any new breakthrough, or even in the event of a disappointing conclusion?” Aan die einde van ʼn navorsingsprojek is dit nogal ʼn ongemaklike vraag om te antwoord. Vir hierdie projek sou die antwoord opgesluit wees in die ontdekking van die posisie van die mede-navorsers oor die verskillende sake wat aan die orde gestel word. Soos aan die begin vermeld, was daar nooit spesifieke uitkomste wat nagestreef is nie. Die waarde lê onder andere daarin dat hierdie posisies op skrif gestel is. Nou kan navorsers hierop reageer en die NG Kerk kan beplan aan die hand van die nuwe kennis wat blootgelê is. Vir die waarde wat die navorsing vir die mede-navorsers gehad het en die effek daarvan op hulle lewens, kan net hulle verantwoordelikheid neem. Of dit hulle gaan help of reeds gehelp het om beter te leef in die post-apartheid Suid-Afrika, is ʼn vraag wat hulle self met hulle lewens moet beantwoord. 1.2 Osmer se ought, en meer In hoofstuk een is verwys na Osmer (2008) se vier take van die praktiese teologie, naamlik die deskriptiewe-empiriese, die interpreterende, die normatiewe en die pragmatiese taak. In hierdie navorsingsverslag is hoofstukke twee, drie en vier hoofsaaklik gewy aan die eerste twee take. Uit die aard van die navorsing is hier ʼn
Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal? p255 deskriptiewe-empiriese uiteensetting gegee van die oorsprong van apartheid en daarna die twee stelle data oor hoe wit Afrikaanse Christene oor apartheid en die verwante sake dink. In hierdie hoofstukke is daar – tipies van die interpreterende taak – ook gepoog “to better understand and explain why these patterns and dynamics are occurring” (Osmer 2008:4). In hierdie laaste hoofstuk sal iets van die interpreterende taak steeds na vore kom, maar die klem sal veral wees op die normatiewe taak – “What ought to be going on?” (Osmer 2008:4) – en in mindere mate ook die pragmatiese taak. Osmer (2008:4) beskryf hierdie pragmatiese taak as “Determining strategies of action that will influence situations in ways that are desirable...”. Dit kan immers nie anders nie as dat ʼn studie soos hierdie ook aandag sal gee aan die vraag “How might we respond?” (Osmer 2008:4). Die normatiewe en pragmatiese taak van die pastor kom in die volgende afdeling aan die orde. Die titel van die verslag praat van ʼn “pastorale betrokkenheid” by lidmate. Dit is hierdie saak wat vervolgens bespreek word. 1.3 Pastorale betrokkenheid Vroeg in die heel eerste gesprek verduidelik ek vir die mede-navorsers dat ons mekaar moet begelei om beter aan te pas, om 'n meer suksesvolle deelname aan die nuwe SA te kan hê [Albert 1-025]. In aansluiting by Steier (1991:170) wou hierdie navorsingsprojek ʼn “collaborative learning program” wees. Die bedoeling was dat die mede-navorsers uit die navorsing self ʼn waarde sou put [Albert 1-127] en nie net diegene wat die navorsingsverslag na die tyd lees nie. In die gesprekke sou ons mekaar kon uitdaag ten einde self ʼn “nuwe storie” (Müller 2000a:20) te kan skryf. ʼn Belangrike aspek hiervan is natuurlik “locating their personal stories within the framework of the Christian story” (Capps 1993:1). Die beeld wat die beste verwoord hoe ek my betrokkenheid by die mede-navorsers sien, is dié van die Ganzevoort (2009:6) wat sê die gids wat begelei, “is not an omniscient narrator, but a fellow traveller.” As gids is my taak “guidance in the hidden and forbidden zone of the sacred.” Dis nie net die mede-navorsers wat sin moet maak in post-apartheid Suid-Afrika nie; as navorser staan ek en hulle in dieselfde skoene.
- Page 219 and 220: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 221 and 222: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 223 and 224: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 225 and 226: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 227 and 228: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 229 and 230: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 231 and 232: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 233 and 234: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 235 and 236: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 237 and 238: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 239 and 240: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 241 and 242: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 243 and 244: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 245 and 246: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 247 and 248: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 249 and 250: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 251 and 252: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 253 and 254: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 255 and 256: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 257 and 258: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 259 and 260: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 261 and 262: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 263 and 264: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 265 and 266: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 267 and 268: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 269: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 273 and 274: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 275 and 276: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 277 and 278: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 279 and 280: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 281 and 282: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 283 and 284: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 285 and 286: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 287 and 288: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 289 and 290: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 291 and 292: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 293 and 294: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 295 and 296: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 297 and 298: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 299 and 300: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 301 and 302: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 303 and 304: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 305 and 306: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 307 and 308: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 309 and 310: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 311 and 312: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 313 and 314: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 315 and 316: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 317 and 318: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
- Page 319 and 320: Hoofstuk 5: Die post-apartheid verh
Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?<br />
p255<br />
deskriptiewe-empiriese uiteensetting gegee van die oorsprong van apartheid en daarna<br />
die twee stelle data oor hoe wit Afrikaanse Christene oor apartheid en die verwante<br />
sake dink. In hierdie hoofstukke is daar – tipies van die interpreterende taak – ook<br />
gepoog “to better understand and explain why these patterns and dynamics are<br />
occurring” (Osmer 2008:4).<br />
In hierdie laaste hoofstuk sal iets van die interpreterende taak steeds na vore kom,<br />
maar die klem sal veral wees op die normatiewe taak – “What ought to be going on?”<br />
(Osmer 2008:4) – en in mindere mate ook die pragmatiese taak. Osmer (2008:4)<br />
beskryf hierdie pragmatiese taak as “Determining strategies of action that will influence<br />
situations in ways that are desirable...”. Dit kan immers nie anders nie as dat ʼn studie<br />
soos hierdie ook aandag sal gee aan die vraag “How might we respond?” (Osmer<br />
2008:4).<br />
Die normatiewe en pragmatiese taak van die pastor kom in die volgende afdeling aan<br />
die orde. Die titel van die verslag praat van ʼn “pastorale betrokkenheid” by lidmate. Dit<br />
is hierdie saak wat vervolgens bespreek word.<br />
1.3 Pastorale betrokkenheid<br />
Vroeg in die heel eerste gesprek verduidelik ek vir die mede-navorsers dat ons mekaar<br />
moet begelei om beter aan te pas, om 'n meer suksesvolle<br />
deelname aan die nuwe SA te kan hê [Albert 1-025]. In aansluiting by Steier<br />
(1991:170) wou hierdie navorsingsprojek ʼn “collaborative learning program” wees. Die<br />
bedoeling was dat die mede-navorsers uit die navorsing self ʼn waarde sou put [Albert<br />
1-127] en nie net diegene wat die navorsingsverslag na die tyd lees nie. In die<br />
gesprekke sou ons mekaar kon uitdaag ten einde self ʼn “nuwe storie” (Müller 2000a:20)<br />
te kan skryf. ʼn Belangrike aspek hiervan is natuurlik “locating their personal stories<br />
within the framework of the Christian story” (Capps 1993:1).<br />
Die beeld wat die beste verwoord hoe ek my betrokkenheid by die mede-navorsers<br />
sien, is dié van die Ganzevoort (2009:6) wat sê die gids wat begelei, “is not an<br />
omniscient narrator, but a fellow traveller.” As gids is my taak “guidance in the hidden<br />
and forbidden zone of the sacred.” Dis nie net die mede-navorsers wat sin moet maak<br />
in post-apartheid Suid-Afrika nie; as navorser staan ek en hulle in dieselfde skoene.
Change language