LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd
p246
Isak [14-451] praat oor versoening tussen wit en swart wat onmoontlik gemaak word
deur daai diep gewortelde vooroordele. Hy gaan verder:
Solank as die wit mense bedreig gaan voel, solank as
wat daar gevoel word daar word gediskrimineer,
solank as wat jy voel dat regstellende aksie en ons
plase gaan gevat word, jy weet, ek nou wil hulle kom
met hierdie wealth tax nè, dat hulle ook die wit
mense... die veronderstelling is as jy wit is, het
jy geld. Solank dit nog daar is gaan jy nooit
werklik versoening kry nie [Isak 14-457]
Vir Johan [17-140] is sy sterk groepsgevoel die saak wat die belangrikste is as hy praat
oor die pad vorentoe:
Ek het aanvaar dat baie dinge verkeerd was. Hoe
langer die NSA egter aangaan onstaan die vraag
dikwels hoekom voel dit asof daar net van my en
mense soos ek verwag word om aan te pas en
toegewings te maak terwyl die ander net wil hê en
eise stel nie. Hoekom word ons niks gegun nie?
4.7.3 Die rol van die NG Kerk op pad na die toekoms
In die 1998 navorsing was daar veral twee kwessies rondom die NG Kerk wat sterk na
vore getree het. Die een was dat die NG Kerk vir jare lidmate mislei het deur die beleid
van apartheid teologies te regverdig [Frans 1-456]. Die tweede was dat die NG Kerk
aan die slaap was vir soveel jare [Danie 4-466] en nooit die onreg, die
spreekwoordelike olifant in die kamer, raakgesien het nie.
Dit was nie net die mede-navorsers se menings nie, maar ook dié van
ander persone. Tydens die derde gesprek haal ek aan uit ʼn brief van
Peter, ʼn swart predikant van die NGKA. Ek het hom gevra om sy
gedagtes oor apartheid op skrif te stel: Gelowiges het die Woord
van God gelees maar nie geluister nie. Liefde was nie
daarso nie. Apartheid het die blankes verblind. Hulle
het dit 'n norm vir hulle lewe gemaak in plaas van