LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd
p243
Die feitelike situasie in Suid-Afrika is dat die meeste arm mense swart is en dat wit
mense oor die algemeen, onder andere as gevolg van apartheid, meer welvarend is.
Daarmee saam is die oneweredige verspreiding van welvaart soos gemeet met die
Gini-koëffisiënt die tweede grootste in die wêreld. So ʼn situasie is nie oor die
langtermyn houdbaar nie.
Is Naledi Pandor (aangehaal in Fisher 2007:111) dalk reg as sy beweer dat Suid-Afrika
se grootste probleem is dat die meeste armes swart is en dat wittes nie sien dat hulle ʼn
aandeel het in die oplos van die situasie nie? Hoe hierdie kwessie van regstellende
aksie gaan uitspeel, sal bepaal moet word op die pad vorentoe.
4.7 Die pad vorentoe
As jy voel dat jy op pad vorentoe is, maar jou gesindheid bly
nog wat dit in die apartheidsjare was, dan is jy mos nie op pad
vorentoe nie [Naomi 5-314]. Hierdie woord van Naomi is dalk meer waar as wat sy
besef. Die uitdaging vir wit Afrikaanse Christene is om sinvol te leef in ʼn totaal ander
wêreld as dié van voor 1994. Daar is tans ʼn geslag jongmense wat die volwasse lewe
betree wat weinig of selfs niks weet van apartheid nie. Op ʼn manier moet hulle egter
ook die prys betaal vir die sondes van die vaders. Hulle is egter nie die primêre fokus
van hierdie studie nie.
Die groep mede-navorsers is almal mense wat grootgeword het tydens die beleid van
apartheid. Hulle het niks anders geken nie. Vir hulle is die aanpassing baie meer
dramaties. Hulle is die een generasie wat tydens en ná apartheid geleef het (Jansen
2009:1). Hierdie feit bring unieke uitdagings wat oorkom moet word. In hierdie afdeling
word die mede-navorsers se sienings oor hierdie sake gedeel.
Ten tye van die aanvanklike navorsing skryf die redakteur van Die Kerkbode in ʼn
hoofartikel die volgende: “Moderne Afrikaners... het in sommige gevalle probleme met
hulle verlede, is in baie gevalle ontevrede met hulle hede en is in die meeste gevalle
onseker oor hulle toekoms. As daar ʼn tyd was dat Afrikaners diep en ernstig oor
hulleself moes nadink, is dit seker nóú...” (Gaum 1998:4). En nadink doen hulle, soms
doelbewus, soms genoodsaak deur omstandighede. Oorwegend is hulle positief oor die
toekoms.