LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd
p181
gelykwaardige geleenthede gebly het, het dit dalk
nooit so seergemaak nie.
Johan sien nie raak dat sy standpunt alreeds die kiem van sy eie ondergang dra nie.
Dit bly ʼn vraag of een groep sulke besluite oor ʼn ander groep kan neem sonder om per
implikasie daarmee ʼn meerderwaardige houding teenoor ʼn minderwaardige in te
neem?
Die standpunt wat Johan hier stel, klink net soveel anders as die woorde
van Thabo Mbeki (1996:elektroniese bron) se bekende I am an African
toespraak tydens die aanvaarding van Suid-Afrika se grondwet:
“I have seen what happens when one person has superiority of force
over another, when the stronger appropriate to themselves the
prerogative even to annul the injunction that God created all men and
women in His image.
I know what it signifies when race and colour are used to determine who
is human and who, sub-human.
I have seen the destruction of all sense of self-esteem, the consequent
striving to be what one is not, simply to acquire some of the benefits
which those who had improved themselves as masters had ensured that
they enjoy.
I have experience of the situation in which race and colour is used to
enrich some and impoverish the rest.”
Van die aantasting van selfbeeld en mensewaardigheid, die misbruik
van ras en kleur, en die miskenning van God se beeld in ander is in
Johan se standpunt nie sprake nie.
Johan is egter nie alleen in hierdie posisie nie. Sommige van die voorstaanders van
apartheid gaan selfs verder. Só skryf Ludolf Du Toit (2010:elektroniese bron) ʼn artikel
op die Pro-Afrikaanse Aksiegroep (PRAAG) se webblad met die opskrif “Apartheid het
sin gemaak.” Hy gebruik ʼn aantal beelde om aan te toon dat elkeen so goed as