LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ... LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd p176 2. Die pad wat die perd geloop het Die ABDCE-model van Müller, Van Deventer en Human (2001) is gekies om struktuur aan hierdie navorsingsverslag te gee. In die eerste drie hoofstukke is onderskeidelik aan die verhale van aksie (action), agtergrond (background) en ontwikkeling (development) aandag gegee. In hierdie hoofstuk kom die vierde deel, ʼn verhaal van klimaks (climax) aan die orde. In die ABDCE-model word die vierde komponent, klimaks, verstaan as die hoogtepunt van die verhaal van die navorsing. “Die klimaks is die eerlike resultaat, wat op sy eie ontwikkel het, sonder inmenging of manipulasie van enigiemand om ʼn vooropgestelde uitslag te verkry” (Fourie 2008:59). Die besondere ondekking(s) van die navorsing kom hier na vore. Die bydrae wat die navorsing maak tot die vakwetenskaplike kennis, lê waarskynlik ook grootliks in hierdie en die laaste hoofstuk. In ʼn poging om klimaks te verduidelik, gebruik Lamott (1995:114) ʼn baie mooi beeld: “If you’re lost in the forest, let the horse find the way home. You have to stop directing, because you will only get in the way.” Hiermee wil sy aandui dat die klimaks ʼn proses is wat vanself gebeur sonder inmenging van die navorser. Dit is dan ook hierdie beeld wat aanleiding gee tot die opskrif van hierdie afdeling. Sy beskryf hierdie proses verder: “You move them along until everything comes together in the climax, after which things are different for the main characters, different in some real way” (Lamott 1995:62). In terme van die longitudinale aard van die studie, behoort hierdie hoofstuk te onthul watter, indien enige, verandering daar oor die afgelope veertien jaar by die medenavorsers plaasgevind het en ook die redes daarvoor (Foster et al 1997:9). Die klimaks lê daarin dat die twee stelle data met mekaar vergelyk kan word en bepaalde perspektiewe dan uitgelig kan word. Die navorsing is gedoen sonder dat ʼn spesifieke verandering geantisipeer is. Die waarde sal juis bepaal word deur enige moontlike verandering te dokumenteer. In die lig van ander eietydse bronne sou daar bepaalde verwagtinge kon wees oor die aard van veranderings in die siening van die medenavorsers, sonder om die ondersoek in daardie rigting te manipuleer. Deur middel van die gebruik van oop vrae word die mede-navorsers die geleentheid gegee om self hulle standpunte oor die aangewese kwessies te stel. Oor die aard en omvang van die klimaks sal eers aan die einde geoordeel kan word.
Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd p177 3. Metodologie Soos in hoofstuk een verduidelik is, is die navorsing gebou op onderhoude met ʼn groep wit Afrikaanse Christene in Welkom. Die aanvanklike navorsing is in 1998 gedoen en wel in groepsverband. ʼn Reeks van agt groepsgesprekke is gevoer waarby die meeste van die mede-navorsers elke keer teenwoordig was. Die resultate van daardie navorsing is in hoofstuk drie aan die orde gestel. Die ideaal sou wees om ook vir die opvolgnavorsing in 2012 só ʼn reeks groepsgesprekke te kon hou. Bepaalde praktiese faktore het dit onmoontlik gemaak. Die grootste hiervan is dat ʼn beduidende aantal van die mede-navorsers nie meer in Welkom woon nie. Die oudste van die groep, Ben, is ook sedertdien oorlede. In plaas van groepsgesprekke is daar besluit om ʼn reeks persoonlike gesprekke te voer. Die meeste mede-navorsers het as egpare aan die aanvanklike rondte deelgeneem en daarom is die opvolggesprekke met hulle as egpare gevoer. Met drie van die medenavorsers (Hanlie, Isak en George) is die gesprekke in ʼn een-tot-een situasie gevoer. Op een uitsondering na is almal in hulle huise ontmoet vir die gesprekke. Die een uitsondering (George) het van Odendaalsrus gekom en my tuis kom sien. Ten einde by almal uit te kom, het ek tydens my vakansie tyd ingeruim om Elsa en Frans in Malmesbury te gaan besoek. Ek het ook een naweek spesiaal Prieska toe gery om met Mike en Naomi te gaan praat. Soos met die aanvanklike navorsing is die gesprekke met die toestemming van die mede-navorsers opgeneem en later getranskribeer. Hierdie sewe transkripsies word as Bylaag 9 tot 15 in elektroniese formaat by hierdie navorsingsverslag aangeheg. Ek het ook ʼn oop uitnodiging gerig aan die mede-navorsers om hulle reaksies op bepaalde vrae op skrif te sit. Drie van hulle (Isak, Johan en Karin) het daarop gereageer. Hierdie drie skriftelike bydraes word as Bylaag 16 tot 18 ook in elektroniese formaat aangeheg. Alle aanhalings uit die mede-navorsers se bydraes word weereens in ʼn ander lettertipe aangedui. Alle aanhalings is voorsien van die gebruiklike verwysing in vierkantige hakkies, byvoorbeeld [Frans 9-123]. Die gebruik van hierdie verwysings is in hoofstuk een verduidelik.
- Page 141 and 142: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 143 and 144: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 145 and 146: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 147 and 148: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 149 and 150: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 151 and 152: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 153 and 154: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 155 and 156: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 157 and 158: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 159 and 160: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 161 and 162: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 163 and 164: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 165 and 166: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 167 and 168: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 169 and 170: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 171 and 172: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 173 and 174: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 175 and 176: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 177 and 178: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 179 and 180: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 181 and 182: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 183 and 184: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 185 and 186: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 187 and 188: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 189 and 190: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 191: HOOFSTUK 4 DIE VERHAAL OOR APARTHEI
- Page 195 and 196: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 197 and 198: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 199 and 200: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 201 and 202: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 203 and 204: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 205 and 206: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 207 and 208: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 209 and 210: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 211 and 212: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 213 and 214: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 215 and 216: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 217 and 218: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 219 and 220: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 221 and 222: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 223 and 224: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 225 and 226: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 227 and 228: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 229 and 230: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 231 and 232: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 233 and 234: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 235 and 236: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 237 and 238: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 239 and 240: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 241 and 242: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd<br />
p177<br />
3. Metodologie<br />
Soos in hoofstuk een verduidelik is, is die navorsing gebou op onderhoude met ʼn groep<br />
wit Afrikaanse Christene in Welkom. Die aanvanklike navorsing is in 1998 gedoen en<br />
wel in groepsverband. ʼn Reeks van agt groepsgesprekke is gevoer waarby die meeste<br />
van die mede-navorsers elke keer teenwoordig was. Die resultate van daardie<br />
navorsing is in hoofstuk drie aan die orde gestel.<br />
Die ideaal sou wees om ook vir die opvolgnavorsing in 2012 só ʼn reeks groepsgesprekke<br />
te kon hou. Bepaalde praktiese faktore het dit onmoontlik gemaak. Die<br />
grootste hiervan is dat ʼn beduidende aantal van die mede-navorsers nie meer in<br />
Welkom woon nie. Die oudste van die groep, Ben, is ook sedertdien oorlede. In plaas<br />
van groepsgesprekke is daar besluit om ʼn reeks persoonlike gesprekke te voer. Die<br />
meeste mede-navorsers het as egpare aan die aanvanklike rondte deelgeneem en<br />
daarom is die opvolggesprekke met hulle as egpare gevoer. Met drie van die medenavorsers<br />
(Hanlie, Isak en George) is die gesprekke in ʼn een-tot-een situasie gevoer.<br />
Op een uitsondering na is almal in hulle huise ontmoet vir die gesprekke. Die een<br />
uitsondering (George) het van Odendaalsrus gekom en my tuis kom sien. Ten einde by<br />
almal uit te kom, het ek tydens my vakansie tyd ingeruim om Elsa en Frans in<br />
Malmesbury te gaan besoek. Ek het ook een naweek spesiaal Prieska toe gery om met<br />
Mike en Naomi te gaan praat.<br />
Soos met die aanvanklike navorsing is die gesprekke met die toestemming van die<br />
mede-navorsers opgeneem en later getranskribeer. Hierdie sewe transkripsies word as<br />
Bylaag 9 tot 15 in elektroniese formaat by hierdie navorsingsverslag aangeheg.<br />
Ek het ook ʼn oop uitnodiging gerig aan die mede-navorsers om hulle reaksies op<br />
bepaalde vrae op skrif te sit. Drie van hulle (Isak, Johan en Karin) het daarop<br />
gereageer. Hierdie drie skriftelike bydraes word as Bylaag 16 tot 18 ook in elektroniese<br />
formaat aangeheg.<br />
Alle aanhalings uit die mede-navorsers se bydraes word weereens in ʼn ander<br />
lettertipe aangedui. Alle aanhalings is voorsien van die gebruiklike verwysing in<br />
vierkantige hakkies, byvoorbeeld [Frans 9-123]. Die gebruik van hierdie verwysings is<br />
in hoofstuk een verduidelik.
Change language