LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd
p166
immers 'n unieke gemeenskap, te wete die kerk van God [sy beklemtoning]”.
In die eerste gesprek verwoord Frans [1-444] sy probleem met die NG Kerk so:
My groot dilemma vandag, dink ek, is die... rol wat
die kerk gespeel het in hierdie hele apartheidpsigose.
Want ons het so grootgeword... maar wat van
1948 gebeur het, waar die regering ons
geïndoktrineer het, waar in ek groot geword het en
wat die kerk, veral die drie susterkerke 'n groot
leidende rol in gespeel het, kerkleiers wat op die
ou end in die politiek beland het. En dit voel vir
my, en ek sê dit tussen aanhalingstekens, asof ons
amper 'n geestelike rat voor die oë gedraai is, want
dit [apartheid] is wat reg is, dit is soos dit moet
wees.
Frans en van die ander mede-navorsers sou kon identifiseer met die standpunt van
Meyer en Naudé (1994:169) wanneer hulle die NG Kerk beskuldig van ʼn dualistiese
Christenskap: “The white DRC maintained a dualistic Christianity which place the
Kingdom of God outside history. It stressed personal salvation to the exclusion of social
justice and saw its task as extending charity at the expense of justice, equality and
unity.” Die fokus was amper eensydig op die gelowige se verhouding met God en die
implikasies wat dit het vir die leefwêreld van die gelowiges is, nie verreken nie. Later
sou die NG Kerk erken dit was té lank té teoreties besig met die apartheidskwessie.
Die volgende dien as goeie voorbeeld van so ʼn teoretiese besigwees: In 1988 skryf
Potgieter en Smit ʼn boekie getiteld Vernuwing of Konfrontasie waarin hulle die teologie
van bevryding bespreek. Na ʼn bespreking van die Marxistiese en neo-Marxistiese
milieu en die teologiese onderbou en ander sake, wy hulle ʼn hoofstuk aan die situasie
in Suid-Afrika. Hierin word die teologie van Boesak en Tutu uitvoerig bespreek.
Wanneer hulle egter in ʼn volgende hoofstuk praat oor die kerk in die samelewing, word
uitvoerig aandag gegee aan die wese van die kerk aan die hand van die Bybelse beeld
van die kerk as ʼn liggaam (Potgieter & Smit 1988:65). Die hartseer is dat saam met al
die waar en mooi dinge wat gesê word, daar niks konkreets gesê word oor die liggaam
van Christus in Suid-Afrika waarvan een deel seerkry nie. Die konsep van As een lid ly,
ly die hele liggaam (1 Korintiërs 12:26) kon nêrens ter sprake nie. Dit bly ʼn teoretiese