LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd
p161
Villa-Vicencio (1993:86) sit sy vinger op die probleem as hy jare terug al
sê: The problem is that most whites are simply unexposed to the lot of
black people in this country. They are fed each day on propaganda, told
what to believe and brainwashed into believing that the poor have
brought their poverty onto themselves.”
Dit is daarom te verstane dat wit mense nie weet van die lyding of bekommernisse van
swart mense nie. Dis maklik om te beweer dat jy mislei is, maar is dit die volle verhaal?
Is daar nie meer aan nie? Ek is van mening dat Bosch (1992:3) dalk reg is wanneer hy
skryf: “Our most terrible guilt is that of which we are ‘unaware.’ We pretend not to see,
not to know, but there is no excuse – it is this pseudo-innocence that sends us into
eternal punishment.”
6.4 “Dinge het tog verander”
Die vierde groep besware teen die onthullings van die WVK handel oor die idee dat
dinge in Suid-Afrika tog baie verander het oor die afgelope aantal jare. By die medenavorsers
is daar ʼn (soms onuitgesproke) erkenning dat baie dinge nie reg was in die
tyd van apartheid nie, maar dat dit uitgekanselleer word deur die goeie wat die wit
regering teweeggebring het.
Volgens Weingarten (2000) se verdeling is hier sprake van ʼn matige verskuiwing uit die
swart blok. Wit mense het teësinnig erken dat apartheid dalk nie ʼn volmaakte stelsel is
nie. En terselfdertyd het hulle ook erken dat hulle wel mag het om dit te verander deur
hulle stemreg. Hulle voer aan dat die beleid wel oor tyd geskuif het en meer
toegewings aan die ander bevolkingsgroepe gemaak het.
So beweer Johan [3-708] byvoorbeeld in een van die gesprekke: Al het jy
Nasionaal gestem, het jy nie elke keer vir dieselfde ding gestem
nie. Hy voer aan dat elke vier of vyf jaar wat die wit mense kans gehad het om te
stem jy gedink [het] ons is op die regte pad daarom stem ek weer
vir hulle [Johan 3-710]. Daar was blykbaar genoeg vooruitgang in die beleid van
die regerende party om telkens weer vir hulle te stem.