LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ... LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...
Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd p154 goedkoop arbeid van swart mense en ten koste van hulle menswaardigheid. Hoeveel dit ook al mag waar wees dat ’n wit individu nie swart mense anders behandel het as wit mense nie, bly dit ’n feit dat die apartheid stelsel swart mense fundamenteel anders behandel het as wit mense. 6.2 “Die Rooi Gevaar” Daar is ook ʼn tweede reaksie wat, nes hierbo, “pedestrian”-status (Krog 1998a:162) opeis ten opsigte van die bevindings van die WVK. Dit is naamlik dat mense hulleself ten opsigte van apartheid bloot as onbetrokke toeskouers sien. Volgens Weingarten se skema beskou hierdie mense hulleself ook as beide onbewus en ontmagtig, soos die ontkenners hierbo. In hierdie geval is die groot verskoning die eksterne bedreiging van kommunisme. “...South Africa now faces to the north the Marxist regimes in Angola, Zimbabwe and Mozambique” (Stavrianos 1982:478). Ook die destydse minister van buitelandse sake, Pik Botha, sluit hierby aan as hy reageer op kritiek op die NP se 1983-grondwet. Hy sê: "Hulle bedoel dit seker goed, maar hulle val maklik in die hande van Moskou. Die basiese stukrag in alle teenstand kom van Moskou af" (aangehaal in Meiring 1985:37). In die groep was sommige lede baie uitgesproke oor die onthullings voor die WVK en het beweer dat hulle nie bewus was van die moorde en menseregte skendings [Johan 6-208] nie. Asook dat hulle afsonderlike ontwikkeling ondersteun het, en nie moord nie [Johan 6-209]. En dan word aangevoer dat kommunisme die rede agter die wreedhede was: Al hierdie dinge wat ons nou hoor voor die WVK, wreedhede, dit is nie alles as gevolg van apartheid gepleeg nie. Daai ouens het uitgerafel omdat hulle iets anders verdedig het as apartheid. Ons het laas ook oor die kommunistiese bedreiging gepraat... [Johan 6-211]. Tydens ʼn ander gesprek het Johan wéér oor kommunisme gepraat. Die implikasie van sy woorde is duidelik, naamlik dat ons die impak en implikasies van kommunisme totaal onderskat: het iemand al ooit... die invloed van die kommunisme op ons beeld van dat apartheid so sleg is, gaan bepaal [Johan 4-504]. Hy impliseer dat die wêreldwye veroordeling van apartheid nie so prominent sou gewees het as dit nie vir die kommunistiese propaganda was nie. ʼn
Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd p155 Soortgelyke aanspraak word ook gemaak deur Adendorff (1987:1) wanneer hy die Suid-Afrikaanse situasie eksklusief evalueer in terme van die kommunistiese aanslag. Ek vra die vraag: Hoekom het die swartes aanklank gevind by kommunisme? [Albert 4-606]. Twee opponerende menings is hieroor uitgespreek. Elsa [4-609] wonder of hierdie kommunisme nie vir die swartmense ʼn rytuig was, ʼn sisteem om hulle te help met hulle vryheidstryd nie? Hierteenoor stel Johan [4-614] die kommunistiese ekspansionisme idee: Ek sê juis die teenoorgestelde, die kommuniste het apartheid gebruik om ʼn atmosfeer in hierdie land te skep. Ek meen, wat was hulle beleid gewees? Dit was ekspansionisme, hulle wou hierdie land vat vir sy grondstowwe. Gegewe die agtergrond van sensorskap [Hanlie 2-460], disinformasie (De Kock & Gordin 1998:119) en breinspoeling [Danie 2-405] gedurende die apartheidsjare, is dit te verstane dat wit mense so ’n vaste geloof gehad het in die sogenaamde Rooi Gevaar (die verwysing na die bedreiging wat die kommunistiese ekspansionisme vir Suid-Afrika inhou) en die ander PW Botha konsep van die Totale Aanslag. In 1977 het Botha hierdie begrip gebruik om daarmee aan te dui dat Suid-Afrika op verskillende terreine bedreig is “by communists backed, or even coordinated, by Russia” (Boddy-Evans 2008). Elsa [4-550] se stelling dat kommunisme die Antichris [was] wat ons moes beveg, wat ons Christendom bedreig, was destyds wyd aanvaar. Human (2006:196) praat van 'n “Blanke Suid-Afrikaanse mentaliteit” wat reeds in die vroeë jare sestig bestaan “dat die staat en die samelewing bedreig is deur kommunisme.” ’n Magdom literatuur het oor baie jare verskyn oor die bedreiging van die kommunisme. In sy boek The Red Trap poog Vermaas (1966) om ʼn kort geskiedenis van die Kommunistiese Party en dié liggaam se vertakkings te gee. Hy doen dit deur grafiese beskrywings van swart op wit geweld wat hy alles toeskryf aan militante kommunisme. Geweld wat in die Transkei tuisland uitbreek teen ’n rehabilitasie-skema van die regering, skryf hy toe aan “Communist agitators” (Vermaas 1966:105). ’n Ander boek oor hierdie tema is die NG Sendingpers se Kommunistiese vrede of Christelike stryd (Du Plessis 1978). Hierin kontrasteer Du Plessis kommunisme met Christenskap en hou hy dit voor as ’n godsdiens met 'n eie plan van verlossing. Hy
- Page 119 and 120: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 121 and 122: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 123 and 124: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 125 and 126: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 127 and 128: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 129 and 130: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 131 and 132: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 133 and 134: Hoofstuk 2: Die oorsprong van die a
- Page 135 and 136: HOOFSTUK 3 DIE VERHAAL OOR APARTHEI
- Page 137 and 138: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 139 and 140: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 141 and 142: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 143 and 144: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 145 and 146: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 147 and 148: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 149 and 150: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 151 and 152: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 153 and 154: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 155 and 156: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 157 and 158: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 159 and 160: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 161 and 162: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 163 and 164: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 165 and 166: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 167 and 168: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 169: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 173 and 174: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 175 and 176: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 177 and 178: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 179 and 180: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 181 and 182: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 183 and 184: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 185 and 186: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 187 and 188: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 189 and 190: Hoofstuk 3: Die verhaal oor aparthe
- Page 191 and 192: HOOFSTUK 4 DIE VERHAAL OOR APARTHEI
- Page 193 and 194: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 195 and 196: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 197 and 198: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 199 and 200: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 201 and 202: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 203 and 204: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 205 and 206: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 207 and 208: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 209 and 210: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 211 and 212: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 213 and 214: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 215 and 216: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 217 and 218: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
- Page 219 and 220: Hoofstuk 4: Die verhaal oor aparthe
Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd<br />
p155<br />
Soortgelyke aanspraak word ook gemaak deur Adendorff (1987:1) wanneer hy die<br />
Suid-Afrikaanse situasie eksklusief evalueer in terme van die kommunistiese aanslag.<br />
Ek vra die vraag: Hoekom het die swartes aanklank gevind by<br />
kommunisme? [Albert 4-606]. Twee opponerende menings is hieroor uitgespreek.<br />
Elsa [4-609] wonder of hierdie kommunisme nie vir die swartmense ʼn<br />
rytuig was, ʼn sisteem om hulle te help met hulle vryheidstryd<br />
nie? Hierteenoor stel Johan [4-614] die kommunistiese ekspansionisme idee: Ek sê<br />
juis die teenoorgestelde, die kommuniste het apartheid gebruik<br />
om ʼn atmosfeer in hierdie land te skep. Ek meen, wat was hulle<br />
beleid gewees? Dit was ekspansionisme, hulle wou hierdie land<br />
vat vir sy grondstowwe.<br />
Gegewe die agtergrond van sensorskap [Hanlie 2-460], disinformasie (De Kock &<br />
Gordin 1998:119) en breinspoeling [Danie 2-405] gedurende die apartheidsjare, is dit te<br />
verstane dat wit mense so ’n vaste geloof gehad het in die sogenaamde Rooi Gevaar<br />
(die verwysing na die bedreiging wat die kommunistiese ekspansionisme vir Suid-Afrika<br />
inhou) en die ander PW Botha konsep van die Totale Aanslag. In 1977 het Botha<br />
hierdie begrip gebruik om daarmee aan te dui dat Suid-Afrika op verskillende terreine<br />
bedreig is “by communists backed, or even coordinated, by Russia” (Boddy-Evans<br />
2008). Elsa [4-550] se stelling dat kommunisme die Antichris [was] wat ons<br />
moes beveg, wat ons Christendom bedreig, was destyds wyd aanvaar.<br />
Human (2006:196) praat van 'n “Blanke Suid-Afrikaanse mentaliteit” wat reeds in die<br />
vroeë jare sestig bestaan “dat die staat en die samelewing bedreig is deur<br />
kommunisme.”<br />
’n Magdom literatuur het oor baie jare verskyn oor die bedreiging van die kommunisme.<br />
In sy boek The Red Trap poog Vermaas (1966) om ʼn kort geskiedenis van die<br />
Kommunistiese Party en dié liggaam se vertakkings te gee. Hy doen dit deur grafiese<br />
beskrywings van swart op wit geweld wat hy alles toeskryf aan militante kommunisme.<br />
Geweld wat in die Transkei tuisland uitbreek teen ’n rehabilitasie-skema van die<br />
regering, skryf hy toe aan “Communist agitators” (Vermaas 1966:105).<br />
’n Ander boek oor hierdie tema is die NG Sendingpers se Kommunistiese vrede of<br />
Christelike stryd (Du Plessis 1978). Hierin kontrasteer Du Plessis kommunisme met<br />
Christenskap en hou hy dit voor as ’n godsdiens met 'n eie plan van verlossing. Hy
Change language