LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 2: Die oorsprong van die apartheidsverhaal
p104
sitting het die president van die land Nelson Mandela die byeenkoms bygewoon en die
afgevaardigdes toegespreek. Hierdie daad van versoening is opgevolg deur
uitnodigings aan mense wat in die verlede ʼn koue skouer van die NG Kerk gekry het,
by name Ben Marais en Beyers Naudé.
Die Algemene Sinode het kennis geneem van die stigting van die VGKSA vroeër in die
jaar en neem ook besluite oor die “daarstelling van een kerkverband” vir die familie van
NG Kerke (Ned Geref Kerk 1994:442). Ten opsigte van maatskaplike ontwikkeling is dit
die NG Kerk se “begeerte dat daar op ʼn dinamiese wyse gewerk moet word aan ʼn
radikale verbetering van die lewensomstandighede en toekomsgeleenthede van mense
wat vir baie jare soveel moes ontbeer in Suid-Afrika” (Ned Geref Kerk 1994:443). Die
NG Kerk “besef dat Suid-Afrika ʼn program van opbou en ontwikkeling nodig het” en
bied sy samewerking daarvoor aan (Ned Geref Kerk 1994:466).
ʼn Soortgelyke gesindheid heers ook tydens die Algemene Sinode van 1998. Oor
kerkeenheid is die sinode steeds verbind om “een kerkverband tot stand te bring” al
erken die sinode “sy frustrasie met die stadige tempo waarop ons vorder op die weg na
kerk-eenheid met die ander lede van ons NG Kerkfamilie” (Ned Geref Kerk 1998:422).
Oor die Belydenis van Belhar besluit die sinode: “Die Algemene Sinode aanvaar dat die
Belydenis van Belhar op sigself genome nie met die Drie Formuliere van Eenheid in
stryd is nie” (Ned Geref Kerk 1998:422).
Teen die tyd van die aanvanklike navorsing het die NG Kerk gedeel in die algemene
positiewe gevoel wat in die land geheers het. Die NG Kerk het amptelik sy aandeel aan
apartheid bely en ʼn pad van versoening begin stap. Die NG Kerk het ook ernstig begin
praat oor kerkhereniging. Of hierdie amptelik standpunt van die NG Kerk ook die
standpunt van die lidmate was, is egter ʼn ander saak.
Te midde van al die sake hierbo wat tot onsekerheid aanleiding gegee het, was die NG
Kerk steeds vir wit Afrikaners die vaste anker. Dit sou egter naïef wees om te dink dat
al die veranderings ongemerk by die NG Kerk sou verbygaan.