Jaarverslag 2006 - IBR

kel 1054 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat de gedaagde in hoger beroep
te allen tijde incidenteel beroep kan instellen tegen alle partijen die in het geding
zijn voor de rechter in hoger beroep.
De bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek dienen te worden toegepast op de
tuchtrechtspleging in de mate deze niet door bijzondere afwijkende voorschriften
wordt beheerst. Inzake de termijn voor het instellen van hoger beroep tegen een
beslissing van de Tuchtcommissie bevat de wet van 22 juli 1953 een specifiek
voorschrift. Artikel 21, § 2 van de genoemde wet schrijft voor dat de bedrijfsrevisor,
de Raad van het Instituut en de Procureur-generaal hoger beroep kunnen
instellen binnen een termijn van dertig dagen. Artikel 1054 van het Gerechtelijk
Wetboek betreft enkel het recht van de gedaagde in hoger beroep. Aangezien de
Raad van het Instituut niet is gedaagd, kan hij enkel principaal hoger beroep
instellen binnen de wettelijke termijn (1) .
§3. FUNDAMENTELE DEONTOLOGISCHE VERPLICHTINGEN
A. Verplichting tot naleving van de controlenormen
1. Principe
11. Ingeval van een bewezen schending van de controlenormen, kan een tuchtsanctie
worden opgelegd. Artikel 19bis, 1° van de wet van 22 juli 1953 houdende oprichting
van een Instituut der Bedrijfsrevisoren bepaalt dat tuchtsancties kunnen worden
opgelegd aan de revisoren die in uitoefening van hun opdrachten van bedrijfsrevisor
of van werkzaamheden die daarmee verenigbaar zijn, tekort gekomen zijn
aan hun beroepsverplichtingen. Artikel 2 van het koninklijk besluit van 10 januari
1994 betreffende de plichten van de bedrijfsrevisoren bepaalt dat de bedrijfsrevisor
de wettelijke en reglementaire bepalingen moet naleven, evenals de
gebruikelijke controlenormen van het Instituut (2) .
In een tuchtdossier stelde een revisor de geldigheid van de controlenormen ter
discussie wegens strijdigheid met de wet op de bescherming van de economische
mededinging van 1 juli 1999. Volgens de betrokken revisor zou de restrictieve en
ongenuanceerde interpretatie van de algemene controlenormen door het IBR,
waarbij kwaliteit niet langer primeert en die opleggen van prijzen tot gevolg hebben,
volstrekt in strijd met artikel 2, § 1 van de wet op de bescherming van de
economische mededinging. Een dergelijke houding belemmert de vrije mededinging
van de bedrijfsrevisoren in het algemeen gezien het hen onmogelijk maakt
om op zelfstandige basis en in alle vrijheid en op de wijze die hij verkiest, zijn
beroepsactiviteiten uit te oefenen. Teneinde het standpunt van de Raad van het
IBR te kennen werden de debatten heropend teneinde de rechten van de verdediging
van de Raad niet te schenden. Hiertoe werd de zaak voor onbepaalde tijd
uitgesteld (3) .
Bijl. 12
(1) Nederlandstalige Kamer Commissie van Beroep IBR, 7 september 2006, nr. 0285/05/N en
0297/05/N.
(2) Nederlandstalige Kamer Tuchtcommissie IBR, 10 januari 2006, nr. 0298/05/N; Franstalige
Kamer Commissie van Beroep IBR, 13 februari 2006, nr. 0251/04/F.
(3) Nederlandstalige Kamer Tuchtcommissie IBR, 5 december 2006, nr. 0320/06/N.
448
IBR – JAARVERSLAG 2006