Eigentijds rapport - Faculteit Geowetenschappen - Universiteit Utrecht

ij een waarde gelijk aan 5 maal
het volume sediment dat
meegeschept werd tijdens het
ophalen en landen van de Delft
Nile Sampler. In figuur 18 zijn 4
extreem hoge nulvangsten te
zien (circa 340 ml). Waarschijnlijk
bevatten deze deze nulvangsten
wèl meegeschept bodemmateriaal,
maar dat hoeft niet.
Vangst tijdens
nulmeting (ml)
500
250
Systematische
w aarden
Uitbijters
0
0 2 4 6 8
Als aangenomen wordt dat de
Delft Nile Sampler tijdens de
Gemiddelde vangst per locatie (ml/s)
nulmetingen 14.71 seconde op
de bodem stond, dan komt een
Figuur 18 Nu lmetingen met de Delft Nile Sampler tijdens de
nulvangst van 340 milliliter
afvoergolf van januari 2004.
overeen met een bodemtransport
van 20 m 2 per dag. Dit is een vrij
hoge waarde, maar niet
onmogelijk volgens de theoretische frequentieverdeling van Hamamori (1962).
De meetdienst suggereerde dat de spudpaal die gebruikt werd om te voorkomen dat het schip
tijdens de metingen op één locatie afdreef, ervoor zorgde dat het volume sediment in het
vangnetje steeds kleiner werd naarmate het schip langer op dezelfde locatie lag. Dit is onderzocht
aan de hand van de metingen van januari 2004 (fig. 19). Hierin bleek geen systematische
verandering in vangst op te treden, zodat de invloed van de spudpaal waarschijnlijk
verwaarloosbaar was.
Aangezien de afzonderlijke vangsten blijkbaar geen systematische meetfouten bevatten,
konden de bijbehorende transporten (q b,vangst ) eenvoudig gemiddeld worden om het gemiddelde
bodemtransport op een meetlocatie te verkrijgen. Deze locatiespecifieke transporten (q b ) zijn
vervolgens geïntegreerd over de rivierbreedte tot het totaal transport over de rivierbreedte
(q b, totaal). Voor het Pannerdensch Kanaal is dit gebeurd door de rivierbreedte op te delen in 5
subsecties en de gemeten transporten geldig te achten voor de hele sectie (midsectiemethode; zie
figuur 20). Daarbij is ervan uitgegaan dat de transportvoerende breedte van het Pannerdensch
Kanaal gelijk is aan 130 meter. Voor de IJssel en de Nederrijn is een soortgelijke werkwijze
gevolgd, maar nu met 3 subsecties. De transportvoerende breedte van deze rivieren is
gelijkgesteld aan respectievelijk 70 en 90 meter. Voor alle meetdagen is ook de onzekerheid in het
bepaalde sedimenttransport geschat. De hierbij gevolgde methode staat beschreven in bijlage 8.
Voor elke meetlocatie is de gemiddelde samenstelling van het bodemtransportmateriaal per
meetdag bepaald. Dat is gedaan door een gewogen gemiddelde te berekenen van de
korrelgrootteverdelingen van de afzonderlijke meetdagen, waarbij de weging plaatsvond op basis
van de grootte van de transporten op die dagen. Deze daggemiddelde korrelgrootteverdelingen zijn
opnieuw gemiddeld, nu over de hele afvoergolfen over de rivierbreedte, om de gemiddelde
samenstelling van het bodemtransportmateriaal over de afvoergolf te verkrijgen. Hierbij is
wederom gebruik gemaakt van het gewogen gemiddelde.
100
Locaties w aar het bodemtransport gemeten is
Onderscheiden subsecties
/ gemidsport
Transport
deld tran
10
1
0.1
0.01
0 3000 6000
Tijd verstreken sinds begin
eerste vangst (s)
Bodemtransport
Afstand t.o.v linkeroever
Figuur 19
Verandering in de vangsten
met de Delft Nile
Sampler gedurende de
periode dat het meetschip
op 1 locatie lag.
Figuur 20
Schematische weergave van de
midsectiemethode, gebruikt om
de gemeten bodemtransporten te
integreren over de rivierbreedte.
16