Lees Hannes se kortverhaal hier. - George Herald

“Dit maak nie saak wat ons weet of dink ons weet nie,” val Roelf hom in die rede, “die
feit is die hof het besluit daar is te veel gate in die meisie se getuienis en...”
“Man, die feite se moer en die hof s’n ook, die staatsaanklaer is ‘n idioot. Hoekom dink
jy target mans soos Pritchard kinders uit townships en hoekom dink jy stel rykgatte soos
hy advokate aan wat ‘n saak langer as ‘n jaar kan uitrek. Ek sal jou sê hoekom. Want die
bliksem weet hoe langer dit vat hoe minder onthou die kind en hoe meer onbetroubaar
raak haar weergawe.”
Hy haal ‘n keer diep asem, grou deur die klomp papiere en boeke op sy lessenaar en waai
‘n bruin toevou-lêer in die lug.
“Weet jy wat is hierdie? Dis ‘n jaar se bewyse, dis Nwabisa se lewe wat deur daai wetter
opgevreet en uitgespoeg is. Dis my notas, polisieverklarings, haar ma en oupa se stories,
berigte – ‘n jaar se goed. Goeie hel, enige aanklaer wat balls het en hierna kyk sal ‘n
regter kon oortuig...”
Roelf gooi sy hande verontskuldigend in die lug. “Moenie met my baklei nie. Al wat ek
sê is dat jy jou storie betyds vir jou deadline moet klaarkry. End of story.”
Hy duik vinnig agter die afskorting in toe dit lyk of hy met die lêer gegooi gaan word.
Pikkie sit die lêer neer, blaai daardeur en haal ‘n stuk papier uit. Dit is uit ‘n skool
skryfboek geskeur. In ‘n ferm handskrif is die name: Zolani Khoza (Charles),
Nomzwakhe Khoza (Margaret) en Nwabisa Khoza (Innocence) in potlood geskryf.