Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

verlengde daarvan blijft onderzoek naar behandelingen (medicijnen,
operatietechnieken, vaccinontwikkeling) en de gevolgen daarvan nodig.
- De geestelijke gezondheid en activiteiten en participatie van mensen met
gehoorverlies verdienen veel meer aandacht. Op dit moment worden
slechthorendheid en doofheid in eerste instantie vaak te klinisch benaderd.
Pas als men is “uitbehandeld” komen de geestelijke gesteldheid en de
mogelijkheden van de persoon in kwestie aan bod.
In het recent verschenen rapport "Hoe nu verder" van De Stichting
Plotsdoven wordt onderzocht aan welke hulp plots- en laatdoven behoefte
hebben in de verschillende stadia van hun doofheid. Een dergelijk
onderzoek bij andere categorieën doven en slechthorenden zou tot een
betere afstemming van behoefte en aanbod kunnen leiden, almede een
betere aansluiting van het medische circuit op de dagelijkse hulpverlening.
- Interventie onderzoek/ontwikkelingsgeneeskundig onderzoek naar de
effecten van (nieuwe) interventies. Er wordt weinig of geen onderzoek
gedaan naar de (lange termijn) effecten van interventies (bijv. CI, tweezijdige
aanpassing hoortoestel) op het welbevinden.
- Schoolaudiometrie wordt de komende jaren steeds belangrijker, nu met de
landelijke invoering van de neonatale gehoorscreening het meetpunt bij 9
maanden wegvalt en er na de neonatale screening geen gehoortesten meer
worden gedaan. De schoolaudiometrie is dan van groot belang om te
voorkomen dat kinderen die later gehoorverlies oplopen worden gemist.
De NSDSK doet op dit moment onderzoek met een spraak-taal
ontwikkelingstest die ertoe zou kunnen bijdragen om eventueel gehoorverlies
tijdig te onderkennen.
Over het algemeen achten de organisaties (wetenschappelijk) onderzoek zinvol
en nodig. Echter, men heeft nogal eens het gevoel dat de prioriteiten anders
liggen bij de belangen- en ouderverenigingen dan bij de "officiële" onderzoeksinstellingen.
Daarnaast hebben de belangen- en ouderverenigingen de indruk
dat de resultaten te veel blijven hangen in publicaties en rapporten en dat er te
weinig aandacht wordt geschonken aan de vertaling van onderzoeksresultaten
naar de dagelijkse praktijk. Ook is men van mening dat de afstemming tussen
het klinische circuit en de hulpverlening beter zou kunnen.
Een platform samengesteld uit vertegenwoordigers van de onderzoeksinstellingen
en de belangenverenigingen zou zeer constructief kunnen werken
voor de prioritering van onderzoek en voor verkleining van de kloof tussen het
medisch circuit en de dagelijkse patiëntenpraktijk.
Tot slot wordt gepleit voor meer internationale samenwerking op het gebied
van het gehooronderzoek.
4