Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

gebruikt, zoals ook al in 1995 door TNO werd gesignaleerd 3 . Standaardisatie, in
elk geval nationaal, van de definities van de verschillende vormen en maten van
gehoorverlies zou het epidemiologisch onderzoek sterk kunnen vereenvoudigen
en stimuleren.
Naast het standaardisatieprobleem is er het probleem van de niet optimale toegankelijkheid
van databestanden, ofwel door privacybepalingen, ofwel door
onbekendheid met de aard van de gegevens in de verschillende databestanden
(zie ook hoofdstuk 3). Een centraal overzicht met gedetailleerde informatie over
alle gegevensverzamelingen en registraties met gegevens over (mensen met)
gehoorverlies zou bij kunnen dragen aan een intensiever gebruik van bestaande
bronnen.
4.3 P REVENTIE
Voorkomen is beter dan genezen. Dat geldt in het bijzonder voor gehoorverlies,
daar gehoorverlies maar tot op zekere hoogte en slechts in een beperkt aantal
gevallen reversibel en dus te genezen is.
Primaire preventie richt zich op het voorkomen van gehoorverlies. Hieronder
vallen derhalve maatregelen zoals gehoorbeschermingsmiddelen op de werkplek,
het bepalen van maximale geluidswaarden in het kader van de hinderwet en
dergelijke. Een belangrijk aspect bij preventie is het gedrag van de doelgroep. Zo
kan men wel met voorlichtingscampagnes aan jongeren vertellen dat bescherming
tegen lawaai verstandig is, ook van harde muziek, maar onderzoek op andere
gebieden wijst uit dat jongeren risicogedrag juist opzoeken, met name in
groepsverband. Uit interviews op individuele basis bleek dat jongeren wel bereid
zijn preventieve maatregelen te nemen. 2 Nader gedragssociologisch onderzoek is
nodig om te bepalen hoe jongeren ertoe te bewegen zouden zijn ook in de groep
risicogedrag te vermijden, in dit geval door het dragen van gehoorbescherming.
Met een longitudinaal cohortonderzoek kan de ontbrekende kennis over
cumulatieve effecten en voorspellende factoren vergaard worden.
Secundaire preventie richt zich op het vroeg signaleren van een bepaalde
aandoening met als doel de schade zoveel mogelijk te beperken en zo vroeg
mogelijk te interveniëren. Op dit moment wordt de neonatale gehoorscreening bij
pasgeborenen landelijk ingevoerd (zie ook hoofdstuk 2). Hiermee wordt het
mogelijk in een heel vroeg stadium bij aangeboren gehoorverlies te (be)handelen
en begeleiding van gezinnen vroeg te starten. Het is van groot belang dat de zorgketen
na de diagnose gehoorverlies ook daadwerkelijk in staat is de zeer jonge
patiëntjes en hun families op te vangen en adequaat te begeleiden.
48