Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

verzorgers in staat moeten zijn op maat begeleiding, zorg en onderwijs in te
kopen. Voor doven en slechthorenden zal dit voornamelijk neerkomen op
ondersteunende begeleiding en activerende begeleiding (PGB) en om begeleiding
van bijv. remedial teachers (LGF). Door de problemen met de wachtlijsten en het
tekort aan (gespecialiseerde) leerkrachten in het onderwijs bereiken deze
regelingen niet het optimale effect.
Speciaal onderwijs
Een trend van de laatste jaren is dat kinderen met een beperking toch zoveel
mogelijk naar het reguliere onderwijs gaan. Met de LGF zouden ouders eventueel
aanvullend onderwijs moeten kunnen inkopen. Dit heeft tot gevolg gehad dat
slechthorende kinderen steeds meer het reguliere onderwijs gingen volgen,
waardoor het leerlingenaantal op scholen voor slechthorende kinderen achteruit
liep Hierdoor en door bezuinigingen en de lerarentekorten worden scholen
voor slechthorende kinderen en dovenscholen min of meer gedwongen samen te
werken.
Ook de aard van het onderwijs verandert. Zo wordt er tegenwoordig tweetalig
onderwijs aan de dovenscholen gegeven: in het Nederlands en in de NGT. Deze
laatste is een tijdlang verboden geweest, omdat het de integratie van doven in de
reguliere (lees: horende) wereld zou bemoeilijken. Een neveneffect hiervan is dat
ook in het doven- en slechthorendenonderwijs het gebruik van computers sterk is
toegenomen.
Erkenning Nederlandse Gebarentaal
De dovengemeenschap ijvert al jaren voor officiële erkenning van de NGT, mede
op grond van de Wet Gelijke Behandeling, zoals ook blijkt uit het in 1997 door de
Commissie Nederlandse Gebarentaal opgestelde rapport ‘Meer dan een gebaar’ 42 .
Hierin wordt gepleit voor standaardisatie van de NGT en tweetaligheid in het
onderwijs aan doven. Standaardisatie van de NGT is voor de Nederlandse
overheid een belangrijke voorwaarde voor officiële erkenning. In de Tweede
Kamer is onlangs een motie ingediend over de voortgang van de erkenning. De
minister heeft laten weten in 2003 de Kamer te informeren over de wijze waarop
erkenning van de NGT zo snel mogelijk kan plaats vinden, zonder onevenredig
grote lasten voor overheid en samenleving 43 . Dit betekent voor doven erkenning
van hun cultuur en eigen identiteit. Hiermee kunnen ze ook (meer) eisen gaan
stellen aan de toegankelijkheid van informatie en diensten (bijv. tweetalig onderwijs,
ondertiteling of NGT-vertaling van bepaalde televisieprogramma’s). De
behoefte aan doventolken zal overigens hierdoor nog groter worden, waardoor
een nog groter tekort dreigt.
28