Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

De doorsnee Ménière-patiënt krijgt in de loop der tijd een steeds slechter gehoor,
dat met elke aanval verder afneemt. In het begin blijft de slechthorendheid vaak
beperkt tot één oor, maar later vindt uitbreiding plaats naar beide oren. Een ander
begeleidend symptoom kan hyperacusis (overgevoeligheid voor geluiden) zijn.
De frequentie van de aanvallen kan erg verschillen: van één tot zes aanvallen per
jaar die sterk in intensiteit kunnen verschillen. Soms ook blijft de aanval veel
langer weg.
Recruitment en hyperacusis
Gezonde oren kunnen geluiden verwerken vanaf de gehoordrempel bij 0 dBA
(bijna niet te horen) tot de pijngrens van ongeveer 130 dBA. Bij de gehooraandoening
recruitment ligt de gehoordrempel veel hoger (bijv. bij 30 dBA) en de
pijngrens veel lager (bijv. bij 100 dbA). Men zegt dan dat het dynamisch bereik
sterk is afgenomen. Dit betekent concreet dat mensen heel slecht spraak kunnen
verstaan in een drukke omgeving en bovendien veel last hebben van wat voor
anderen gewone geluiden zijn. Indien een slechthorende lijdt aan een extreme
vorm van recruitment wordt gesproken van hyperacusis.
Mensen met hyperacusis ervaren nagenoeg alle sterkere geluiden als te sterk en
onaangenaam omdat hun tolerantie voor geluid erg is afgenomen. Voor deze
mensen zijn heel gewone geluiden vaak niet te verdragen (bijv. een lopende
kraan). Bij sommige mensen doet dit soort geluiden zelfs pijn aan de oren.
Hyperacusis gaat overigens niet noodzakelijkerwijs gepaard met gehoorverlies.
Hyperacusis heeft grote beperkingen in het sociale leven tot gevolg.
Recruitment en hyperacusis zijn kenmerken van cochleaire afwijkingen en
kunnen een begeleidend symptoom zijn van de ziekte van Ménière. Volgens
Amerikaanse gegevens is ook 40% van de mensen met een autistische aandoening
overgevoelig voor harde geluiden.
Artsen hebben geen therapieën tot hun beschikking. Toch kan een arts door juiste
voorlichting en advies aan zowel patiënt als keuringsinstantie bijdragen aan de
verbetering van de kwaliteit van leven.
2.4 E NKELE ONTWIKKELINGEN OP HET GEBIED VAN GEHOOR
Niet alle oorzaken van slechthorendheid en doofheid zijn bekend. In deze
paragraaf wordt zonder naar volledigheid te streven een aantal ontwikkelingen
beschreven, geordend volgens de eind 2001 gepubliceerde ICF-classificatie 24,25
(International Classification of Functioning, Disability and Health) van de WHO. Deze
indeling is gekozen omdat de ICF niet mortaliteit en ziekte als uitgangspunt neemt
maar het functioneren van de mens. De ICF is een classificatie van gezondheid en
van met gezondheid gerelateerde gebieden die lichaamsfuncties, lichaams-
21