Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

Voortdurende geluiden in het hoofd zijn erg belastend. Ze beïnvloeden of
beheersen zelfs het dagelijks leven en kunnen een normaal functioneren ernstig
belemmeren. Zeker in de beginperiode, als de diagnose nog niet is gesteld, vragen
mensen zich vaak af of ze zich dingen verbeelden. Omdat het moeilijk is de klacht
aan anderen uit te leggen - er is immers niets te horen of te zien - krijgt iemand
met tinnitus vaak het gevoel niet serieus genomen te worden.
Bijna elke aandoening van het gehoororgaan kan tinnitus veroorzaken, maar
meestal moet de oorzaak gezocht worden in een afwijking van het binnenoor,
waar de zeer gevoelige zenuwcellen de geluidsprikkels via de gehoorzenuw naar
de hersenen geleiden. Tinnitus gaat vaak gepaard met gehoorverlies.
Tinnitus is in de meeste gevallen niet te genezen. Spanning en vermoeidheid
kunnen de klachten verergeren. Sommige mensen hebben baat bij het doen van
ontspanningsoefeningen. Ook wordt geprobeerd het geluid in het hoofd te
maskeren door een soortgelijk geluid van buitenaf aan te bieden. Hiervoor
kunnen speciale apparaten, zogenaamde tinnitusmaskeerders, worden aangemeten.
Een goed hoortoestel kan soms ook helpen. Dit heeft in eerste instantie
tot doel de slechthorendheid te verminderen, maar omdat het geluid uit de
omgeving wordt versterkt, wordt tevens het geluid in het hoofd gemaskeerd en
verdwijnt het naar de achtergrond.
Duizeligheid
Duizeligheid, vaak in combinatie met misselijkheid, heeft vele mogelijke oorzaken:
het kan een bijwerking zijn van medicijnen, het kan een gevolg zijn van
een brughoektumor of hoofdtrauma. Labyrinthaire duizeligheid is een kenmerk
van cochleaire afwijkingen en gaat vaak gepaard met gehoorverlies, tinnitus en
misselijkheid. In dit geval spreekt men van het syndroom van Ménière, waarvan
de ziekte van Ménière de meest karakteristieke vorm is (in 1861 voor het eerst
nauwkeurig beschreven door de Franse arts Prosper Ménière). De drie
belangrijkste symptomen zijn slechthorendheid, draaiduizeligheid en oorsuizen.
De patiënt heeft niet voortdurend last van alle drie, maar krijgt ze met enige
regelmaat als een aanval over zich heen. De duizeligheid gaat gepaard met hevige
misselijkheid en braken, de patiënt voelt zich doodziek en is nauwelijks in staat tot
iets anders dan stil in bed te liggen en te wachten tot de aanval overgaat, die
urenlang kan duren. 23
Naar schatting één op de tweeduizend mensen lijden eraan, de ziekte begint vaak
op een leeftijd tussen de 40 en 50 jaar en men houdt er zijn hele leven last van.
Het oorsuizen of het gehoorverlies zijn soms aanleiding voor verwijzing naar een
KNO-arts. Helaas wordt nog te vaak de diagnose ‘ziekte van Ménière’ niet of erg
laat gesteld.
20