Publication ( PDF , 981.92 KB ) - Gezondheidsraad

de trilhaarcellen in het gehoor. Ouderdomsslechthorendheid schrijdt heel
langzaam voort, vaak merken naasten het eerst dat het gehoor achteruit gaat. De
gevolgen van slechthorendheid kunnen ernstig zijn (zie 2.1) en tijdige onderkenning
is nodig, ook al omdat revalidatie met behulp van een hoortoestel
voorkomt dat het restgehoor verder achteruit gaat door onvoldoende auditieve
prikkeling (deprivatie-effect) of omdat de achteruitgang in elk geval in belangrijke
mate vertraagd wordt 13,14,15,16,17 (zie ook 3.4). Uit de Leidse 85+-studie blijkt dat
tweederde van alle 85-plussers met gehoorverlies (prevalentie 81%) geen
hoortoestel heeft en dat slechts een kwart zo’n toestel wil proberen. Ook komt
naar voren dat een aantal van hen hun beperkte energie niet willen besteden aan
het aanmeten van en het wennen aan een hoortoestel. Bovendien waren de
meesten van mening dat een hoorapparaat ook niet echt nodig was voor hun
functioneren. 18 Reden te meer om in een vroeg stadium gehoorverlies vast te
stellen en voor revalidatie te zorgen.
Een klein deel van de slechthorenden zijn kinderen. De meesten hiervan zijn
tijdelijk slechthorend door middenoorontsteking (otitis media, al dan niet met
effusie). Over het algemeen gaat middenoorontsteking vanzelf over. Soms echter
komt het steeds weer terug, met merkbare effecten op het gehoor en de spraaktaal-ontwikkeling.
Een veel gebruikte interventie is het plaatsen van buisjes. Uit
onderzoek is gebleken dat, hoewel het gehoor de eerste zes maanden na plaatsing
van de buisjes wel verbetert, na twaalf maanden het gehoor van jonge kinderen
met en zonder buisjes niet meer verschilt. Ook in taalontwikkeling werd geen
verschil gevonden tussen kinderen met of zonder buisjes. Wel bleek dat kinderen
met persisterende otitis media met effusie in taalproductie achter liepen op hun
leeftijdgenootjes en dat het taalbegrip verbeterde met het verbeteren van het
gehoor, spontaan dan wel door het plaatsen van buisjes. Omdat er geen verschil
werd gevonden in taalontwikkeling of kwaliteit van leven tussen kinderen bij wie
buisjes werden geplaatst dan wel een expectatief beleid werd gevoerd, ligt, mede
gezien de kosten, een afwachtende houding voor de hand. Nader onderzoek kan
wellicht subgroepen kinderen identificeren die wel duidelijk baat hebben bij het
plaatsen van buisjes, bijv. kinderen met recidiverende bovenste luchtweginfecties
en/of taalachterstand. 19 Recent onderzoek richt zich ook op het ontwikkelen van
een vaccin tegen otitis media.
Een klein deel van de slechthorende kinderen is met gehoorverlies geboren. Soms
is er een andere oorzaak, bijv. hersenvliesontsteking.
Hoewel er speciale scholen zijn voor slechthorende kinderen (vaak gecombineerd
met onderwijs voor kinderen met spraakmoeilijkheden), gaan slechthorende
kinderen tegenwoordig steeds vaker naar het reguliere onderwijs. Met behulp van
‘het rugzakje’ (Leerling Gebonden Financiering (LGF)) kan eventuele extra
16