Bestemmingsplan Buitengebied, Herziening artikel 30 WRO - GISnet

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
- Terreinen van archeologische waarde: terreinen van
oudheidkundige betekenis die op grond van de door de
Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en
Monumenten gehanteerde criteria (kwaliteit, zeldzaamheid,
contextwaarde) zijn aangewezen als archeologisch waardevol.
Archeologische waarden zijn in Nederland veelal onzichtbaar. Ze
liggen grotendeels verborgen in de bodem, waardoor ze niet
eenvoudig te karteren zijn. Om greep te krijgen op deze nog
onbekende informatie is door de Rijksdienst voor Archeologische,
Cultuurlandschap en Monumenten de Indicatieve kaart
Archeologische Waarden (IKAW) uitgegeven. Deze kaart geeft een
beeld van het bodemarchief dat complementair is aan de
archeologische monumentenkaart. De legenda-eenheden van de
kaart geven de trefkans op, of de verwachtingswaarde voor het
aantreffen van archeologische resten in de bodem weer.
Op de toetsingskaart, blad 2, is tevens de IKAW opgenomen.
3.2 Ontwikkelingsgeschiedenis van het landschap
De ontwikkeling van het huidige landschap vindt zijn basis in de
bodem en waterhuishouding, de natuurlijke vegetatie en de invloed
die de mens in de loop van de tijd hierop heeft gehad. Door
verschillen in reliëf, waterhuishouding en vruchtbaarheidstoestand van
de bodem heeft de mens het gebied op verschillende manieren in
gebruik genomen. Hierdoor zijn verschillende landschapstypen te
onderscheiden met eigen cultuurhistorische, visuele en functionele
kenmerken. In de gemeente Assen kunnen twee landschapstypen
worden onderscheiden: het esdorpenlandschap en het
hoogveenontginningslandschap.
De situatie tot circa 1300
Van het grondgebruik zoals dat tot halverwege de Middeleeuwen
heeft plaatsgevonden, zijn weinig sporen in het landschap zichtbaar.
De duidelijkste sporen worden gevormd door de grafheuvels en het
hunebed die vele eeuwen voor de jaartelling werden opgericht. Deze
sporen zijn al uitgebreid beschreven in paragraaf 3.1 over
archeologie.
Tot aan de Middeleeuwen werden de boerderijen met de bouwlanden
nog regelmatig verplaatst. Hierbij bleef men wel binnen de grenzen
van het dorpsterritorium. Aangenomen wordt dat tegen het einde van
de vroege Middeleeuwen alle belangrijke esdorpen op hun huidige
plaats aanwezig waren. Dit is in het algemeen in de gunstige
overgangszone van hoog, droog en voedselarm, naar laag, vochtig en
voedselrijk (beekdal).
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
015.00.01.20.40.toe 33