Bestemmingsplan Buitengebied, Herziening artikel 30 WRO - GISnet

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Omstreeks 4.400 jaar voor Christus kwam een ontwikkeling in de
voedselvoorziening op gang die tot een ware omwenteling zou leiden:
de overgang van uitsluitend de exploitatie ven natuurlijke
voedselbronnen naar de eigen productie door akkerbouw en veeteelt.
Deze overgang verliep geleidelijk. Men begon aanvankelijk met
landbouw op kleine schaal als aanvulling op de bestaande
voedselbronnen.
In deze vroege fase van de landbouw werd voor de aanleg van
akkertjes een stuk bos gekapt. De bomen werden benut voor de bouw
van behuizingen voor mens en vee. Voor de bewerking van de grond
werden hakken en eerdgetouwen gebruikt. Het eerdgetouw was een
primitief soort ploeg. Ten noorden van Loon is er één gevonden op
een offerplaats, een met keien belegde plek in het dal van het
Loonerdiep.
De akkertjes werden niet bemest, waardoor de grond snel uitgeput
raakte. Er werd dan echter eenvoudig een nieuw stuk bos ontgonnen.
De oude, uitgeputte akkers werden daarna gebruikt om vee te weiden.
Het bos kreeg hierdoor geen kans zich te herstellen. Het gevolg van
dit proces was dat het landschap steeds meer ontbost raakte. De zorg
voor de akkers vergde een permanente aanwezigheid om schade aan
het gewas door vraat te beperken. Ook werd men minder afhankelijk
van de wisseling van de seizoenen en de daarmee gepaard gaande
wisselende aanwezigheid van wild als voedselbron.
Met de komst van de trechterbekercultuur (3400-2900 v. Chr.), zo
genoemd naar een typerende vorm van aardewerk, kreeg Drenthe
voor het eerst een “echte” boerenbevolking. De meest in het oog
springende restanten van de trechterbekercultuur zijn de hunebedden.
In aanleg waren dit onderaardse grafkelders, overdekt door een
heuvel. De bijzettingen in het hunebed kregen een keur van
offergaven mee, zoals aardewerk, pijlpunten, bijlen en kralen. In de
gemeente Assen ligt één hunebed, namelijk aan de noordelijke rand
van de es van Loon.
Op de trechterbekercultuur volgde de enkelgrafcultuur (2900-2400 v.
Chr.). De overgang naar deze cultuur wordt gemarkeerd door een
tamelijk sterke verandering in de economie. Meer dan voorheen was
deze gericht op veeteelt, mede als gevolg van het steeds opener
worden van het landschap, waardoor meer weidegronden
beschikbaar kwamen.
In de gemeente Assen ligt een aantal van de vindplaatsen van de
trechterbeker- en de enkelgrafcultuur langs dalranden of
veengebieden. Ze sluiten daarmee aan bij de oudere vindplaatsen,
met name die in Kloosterveen, Witten, De Haar, Geelbroek, op het
Peelerveld en langs het Deurzer- en Loonerdiep. De overige
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
015.00.01.20.40.toe 30