presentatie - vzw farmaka asbl

More documents

Recommendations

Info

- Therapietrouw van patiënten in studies is hoger dan in de klinische praktijk. - De studies duren gemiddeld 4 à 5 jaar. - Om een vooropgestelde streefbloeddruk te behalen was het dikwijls noodzakelijk een tweede antihypertensivum toe te voegen aan de basisbehandeling, m.a.w. we hebben zelden een zuivere vergelijking tussen monotherapie met 2 geneesmiddelen. (*) Doelmatige behandeling van gecompliceerde hypertensie. Consensusvergadering 6 mei 2004. Bibliografiegroep: Vakgroep Huisartsgeneeskunde Universiteit Antwerpen. (**) Evidence-based bronnen: meta-analyses, International Society of Drug Bulletins (ISDB) bronnen, Clinical Evidence, Cochrane Library, recente studies uit toptijdschriften; deze bronnen werden getoetst aan nationale en internationale richtlijnen. Projekt Farmaka ˜ Fiche 1 ˜ Vraagstelling en methodologie Oktober 2004
Vergelijking tussen de verschillende klassen antihypertensiva onderling Er is onvoldoende bewijs dat de ene klasse antihypertensiva effectiever is dan een andere klasse, noch wat betreft bloeddrukdaling noch wat betreft invloed op cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit. Drie meta-analyses van gerandomiseerde, gecontroleerde langetermijnstudies vergelijken de verschillende klassen antihypertensiva onderling. Twee van de drie meta-analyses (Staessen 2003 en BPLTTC 2003) tonen aan dat de verschillen in uitkomst (bijv. cardiovasculaire mortaliteit) te verklaren zijn door verschillen in bereikte bloeddruk, ook al zijn deze verschillen in bloeddruk soms gering. De derde meta-analyse (Psaty 2003) met een specifieke methodologie ("network meta-analyse") toont aan dat de thiazidediuretica op alle vooropgestelde eindpunten (myocardinfart, hartfalen, cardiovasculair accident) minstens even goed, en op bepaalde eindpunten zelfs beter scoren dan de andere klassen. De ALLHAT-studie vergelijkt het effect van het diureticum chloortalidon, de ACE-inhibitor lisinopril en de Ca-antagonist amlodipine bij hypertensieve patiënten met minstens één bijkomende risicofactor. Oorspronkelijk was er ook een groep die behandeld werd met de a-blokker doxazosine, maar deze behandeling werd vroegtijdig stopgezet wegens hoger aantal ziekenhuisopnames wegens hartfalen. Na 5 jaar was er geen verschil in het primair eindpunt (combinatie van fataal coronair hartlijden en niet-fataal myocardinfarct) tussen de drie groepen. De meeste secundaire eindpunten verschilden niet tussen de groepen; waar er verschillen waren, was het resultaat gunstiger voor chloortalidon. De ANBP2-studie vergelijkt het effect van het diureticum hydrochloorthiazide met enalapril bij hypertensieve patiënten (zonder bijkomende risicofactor). Het effect op de primaire eindpunten was gunstiger in de enalaprilgroep dan in de hydrochloorthiazidegroep, maar de verschillen waren niet statistisch significant of op de grens van de statistische significantie. De ANBP2-studie was een "open" studie m.a.w. de arts wist welk geneesmiddel zijn patiënt nam. Vergelijking tussen de verschillende klassen antihypertensiva onderling Oktober 2004 ˜ Fiche 2 ˜ Projekt Farmaka
Page 1 and 2: Doelmatig gebruik van antihypertens
Page 3 and 4: Fiche 1 Fiche 2 Fiche 3 Fiche 4 Fic
Page 5: Vraagstelling en methodologie Vraag
Page 9 and 10: Plaats van de sartanen bij behandel
Page 11: De follow-up bedroeg 2,6 jaar. Verd
Page 14 and 15: Diabetes met nefropathie ACE-inhibi
Page 17 and 18: Behandeling van hypertensie bij pat
Page 19 and 20: Patiënten met hypertensie en chron
Page 21 and 22: Ongewenste effecten, contra-indicat
Page 23 and 24: • Diltiazem Ongewenste effecten -

presentatie - vzw farmaka asbl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?