n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

86 WAT ER OP WARINGHA GESCHIEDDE.
Het waren de Friezen, die Graaf Willem verslagen hadden.
Toen zij, in den waan dat de Hollanders tot den laatsten
man toe gesneuveld waren, luide hunne juichkreten
over de behaalde overwinning door Gaasterlands heuvelen
deden weerklinken, drong hun plotseling de mare in
het oor, dat een deel van dat Leger overwinnend Friesland
was ingetrokken in de richting van Waringha-state.
En als uit een mond had het toen geklonken :
,,Naar Waringha-state ! Niet rusten, voordat de laatste
Hollander van -den Frieschen grond is verdreven. Naar
Waringha-state !"
„Valt aan ! Niet wijken ! Holland ! Holland!" riep de
Heer van Beaumont, en donderend riepen zijne volgelingen
: „Holland en Beaumont !"
Buiten de poort kwam het tot eene botsing, doch
Heer Jan bemerkte al spoedig, dat de kans gekeerd was.
De macht van de Friezen overtrof de zijne wel meer
dan tienmaal. Wel streden zijne mannen dapper, ja, met
leeuwenmoed, doch tegen zulk eene overmacht vi gil niet
te kampen. Het einde moest eene smadelijke nederlaag
worden.
„Slaat ze dood, zooals we het den trotschen Graaf
hebben gedaan !" klonk het woest uit der Friezen mond.
Die kreet drong door tot Heer Jan, en eene doodelijke
bleekheid overtoog zijn gelaat.
„De Graaf dood ? Mijn dappere Neef gesneuveld?"
mompelde hij droevig. „Nu rest mij niets, dan hier te
sterven. — Valt aan ! Holland ! Holland !"
Gedurende een korten tijd gelukte het hem tegen de
overmacht der Friezen stand le houden, doch al meer en