n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

84 'CUT ER OP WARINGHA GESCHIEDDE.
den strijd aanbinden tegen den Hollander, doch dit laatste
was hem natuurlijk onmogelijk, omdat hij Sytske in zijn
arm had.
Vlug liet hij den jongen los, — en in hetzelfde oogenblik
verdween hij in de duisternis.
Eelco liep schreiend op den vreemdeling toe.
„0, Sytske, Sytske ! Die leelijke man zal haar kwaad
doen. 0, Heer, neem hem toch Sytske af!"
„Kom maar hier, ventje, wees maar stil, hoor, die
leelijke man zal je geen kwaad meer doen. Wees maar
niet bang."
„O, maar hij heeft Sytske meegenomen, Sytske, mijn
lieve zusje, en hij zal haar kwaad doen. Hij is een slechte
man, want hij heeft Feiko ook al doodgeslagen met zijn
zwaard. Hu, zoo akelig! Ach, ik wou, dat mijn lieve Vader
maar hier was."
„En wie was Feiko ?"
„De dienaar van Vader. 0, wat is het toch erg. Ach,
had ik Sytske maar . . . .”
„Kom, kom, Sytske zal wel terug komen en je vader
ook. Wees stil en zoek maar een plaatsje op, waar niemand
u vinden kan."
„Neen, ik blijf bij u, Heer, och, laat mij maar bij u
blijven ; ik ben zoo bang!"
„Dat kan wezenlijk niet, mijn jongen , aanstonds moet
ik weer weg, haar eene andere plaats."
„Neen, och men, blijf toch bier; ik ben zoo bang, en
ze zullen mij kwaad doen.”
De Hollanders kwamen, moe van het rooven en plunderer,
op de binnenplaats. Het wend een vreeselijk gejoel