n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN VREESELIJKE NACHT. 69
„Doof uwe fakkel, Feiko, dan kunt ge zelf zien. De
strijd is bepaald zeer hevig, en de vlammen stijgen op
verscheidene plaatsen hoog in de lucht. Hoort ge het
krijgsgeschreeuw ?"
„Ja, ik hoor het duidelijk," zeide Feiko, die inmiddels
zijne fakkel had uitgedoofd. Hij richtte zijn blik naar
de plaats, waar de strijd gevoerd werd. Het was een
vreeselijk gezicht. Alom stegen de vlammen hoog op, of
en toe woei hun de rook in het gelaat.
"floor !" riep Feiko, „hoor, men kan duidelijk de strijdkreten
verstaan. 0 God, de Hollanders winners, hoor
maar : Holland ! Holland ! Ha, dat ik gedvvongen ben, hier
werkeloos achter to blijven ! Waar zou de strijd wezen.?
Mij dunkt, zij zijn nu ongeveer bij Warns, zoudt ge ook
niet de nken ?"
„Daar is de strijd ongetwijfeld het hevigst, maar Loch
komt het mij voor, of het gevecht niet bepaald op een
plaats gevoerd wordt. Het krijgsgeschreeuw dringt, als ik mb
niet bedrieg, van verschillende kanten tot ons door. Het
is best mogelijk, dat 's Graven vloot door den storm uit
elkander gewaaid. en bij gedeelten op verschillende plaatsen
geland is. Dat zou.... hoor eens : Holland ! Holland !
klinkt het nu duidelijk. De Friezen worden ongetwijfeld
verslagen . . . ."
„Daarop bestaat veel kans , wij kunnen tegen de overmacht
van den Hollander den strijd natuurlijk niet volhouden,
maar als het waar mocht zijn, dat de Hollandsche
vloot door den storm verdeeld geraakt is, dan zou
het nog niet . . . ."
Plotseling zweeg Feiko, en met aandacht luisterde hij