n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

68 EEN VREESELIJKE NACHT.
een vlbmscherp tweesnijdend zwaard, en zette zich een
helm op het hoofd. Met een schild aan den arm keerde hij
naar de slaapkamer terug, waar hij het op de tafel neerlegde.
Tom riep hij eene der vrouwen binnen, aan wie hij
de zorg over de kinderen opdroeg. Daarna begaf hij zich
naar de poort, waar de wachter zich beyond.
„Hayo, Heer Bruno heeft u zeker gezegd, dat mij het
bevel over deze state is opgedragen ?"
„Ja, dat weet ik. Luister eens, Feiko, leg uw oor
eens voor dit kijkgat. Men kan duidelijk de kreten van
de strijders en de slagen op de harnassen en schilden.
hooren. Luister maar !"
Feiko hield zijn oor voor de opening ; ja, een dof gedreun
liet zich hooren. Het was blijkbaar een hevige strijd.
„'t Is een strijd op leven en dood, Hayo," zeide hij
somber. ,, Ge zult zeker in geen geval de poort openen
zonder mijne toestemming ?"
„Natuurlijk niet, Feiko. Heb daarover geen zorg."
„Goed, goed. Och, het was eigenlijk overbodig om het
u te zeggen, dat weet ik wel, maar als de Heer niet
op het kasteel is, schijnt men wel dubbel bezorgd te
zijn. Nu, dat is dus afgesproken. 1k ga nog even naar
boven ; ik wil eens zien, of de strijd onze state nadert."
Feiko begaf zich naar den grooten burchttoren. Daar
ontstak hij eene gereedstaande fakkel en besteeg de
steenen trappen. Het was een lange en vermoeiende
tocht. Het duurde wel bijna tien minuten, eer hij den
hoogsten trans had bereikt.
„Hoe is het, wachter, kunt ge hier nog iets onderscheiden
?"