n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

6 2 EEN VREESELIJKE NAM.
huizen in brand te steken, een teeken stellen voor hen, die
nog op zee rondzwalken. loud regelrecht op de kust aan.!"
„De gevolgen komen ter verantsvoording van Uwe
Genade," hernarn de schipper, terwijl hij de schouders
ophaalde. „Eene landing kan niet zonder ongelukken
geschieden."
„En Loch bevelen wij het !" zei de Graaf gebiedend.
De schipper gehoorzaamde en veranderde van richting.
Zijn gelaat stond somber.
Doch plotseling hief hij het hoofd op en keek naar
boven.
„Er komt verandering, Heer Graaf!" riep hij vol
vreugde uit. „Voel maar, de wind wordt minder en ik
zie enkele sterren. Hoezee ! Nog kan alles goed afloopen !"
't Was waar, wat hij zeide. De storm had uitgewoed
wel waaide het nog hevig, maar het was nu niet meer
onmogelijk om to landen.
„Ilijsch het groote zeil r riep de schipper, en wel
honderd handen waren gereed om zijn bevel op te volgen.
Snel hield het vaartuig op de kust aan
„Brand ! Daar is brand!" riepen plotseling de schepelingen.
„Zie de lucht eens rood worden !"
„Mooi, mooi zoo !" riep de Graaf verheugd, terwij1 hij
zich de handen wreef. „Dat zijn reeds van de onzen
Zij willen ons den weg wijzen. Mij dunkt, het zullen de
mannen zijn van mijn dapperen oom, den Heer van Beaumont.
Houd op die vlammen aan, schipper. Wellicht hebben
zij onze hulp noodig!"
Men naderde met groote snelheid de kust. Nog enkele minuten,
en men zou den vasten wal onder de voeten hebben.