n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN ITREESELINE NACHT. 5 9
Onder daverend gejuich werden de nieuw-aangekomenen
telkens begroet. Het was een vroolijk tooneel in en
voor de haven van Enkhuizen, waar de schepelingen
onder vroolijk gezang en luchtige scherts de ankers uitwierpen.
Toch viol er eenige spanning onder hen op te merken,
en telkens hield nu de een, dan de ander, het oog in
zuidelijke richting gewend, om ehadelijk na lang turen de
anderen toe te roepen
„Wat blijven zij lang nit ; er is nog geen zeil te zien."
"Weer niet bezorgd de Graaf zal wel tijdig hier zijn.
Hij is er de man niet naar, om zich te laten wachten !"
was dan gewoonlijk het antwoord.
Eindelijk, reeds laat in den middag, klonk het van
verschillende kanten :
„Zij komen ! Zij komen ! Ginds zie ik de zeilen ! Hoezee,
leve de Graaf !"
Waarlijk, daar naderde eene nieuwe vloot, bijna zoo groot
als al de geankerde schepen samen. Een groot schip, prachtig
opgesierd met vlaggen en blazoenen, trok in 't bijzonder de
aandacht, en weldra ontwaarde men daarop de krachtige,
fiere gestalte van Willem IV, den trotschen en heerschzuchtigen,
maar ook dapperen en edelmoedigen graaf van
Holland, Zeeland en Henegouwen en Heer van Friesland.
Een donderend gejubel heette hem welkom onder zijne
dapperen, en hoffelijk en minzaam groette hij naar alle
zijden. Met innig welbehagen en niet zonder trots liet hij
zijne oogen dwalen over de machtige vloot, die hem
omringde, en die hem weldra met zijne duizenden dapperen
naar Friesland zou voeren, om aldaar voor goed